ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ Η.ΔΙ.Κ.Α. Α.Ε.: Ιουνίου 2016

Αναμφίβολα η είδηση που τάραξε συθέμελα τη γηραιά ήπειρο ήταν το αναγγελθέν εδώ και μήνες, πολυαναμενόμενο δημοψήφισμα για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση που έλαβε χώρα την περασμένη Πέμπτη.

Με συντριπτική πλειοψηφία 51,9% (ήτοι 17,4 εκατομμύρια ψηφοφόροι) , έναντι 48,1% (16,1 εκ.) επικράτησε η επιλογή του Brexit, και η Μ. Βρετανία γίνεται η πρώτη χώρα εδώ και 64 χρόνια που αποχωρεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφήνοντας κενή τη θέση του τέταρτου μεγαλύτερου χρηματοδότη στον προϋπολογισμό της Ε.Ε., μετά τις Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία. Για το 2014 για παράδειγμα, η συνεισφορά της χώρας στον προϋπολογισμό της ΕΕ ήταν 13 δις λίρες , από τα οποία ξαναπήρε πίσω υπό τη μορφή αγροτικών ενισχύσεων τα 4, αφήνοντας το αξιοσέβαστο υπόλοιπο των 9 δις.

Αλλά και στο θέμα της απασχόλησης, η Μ. Βρετανία απασχολεί κοντά 3 εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες άλλης χώρας μέλους της ΕΕ, γεγονός την καθιστούσε μέχρι προχτές έναν σημαντικό εργοδότη για αυτούς. Τα νέα δεδομένα αναμένεται να επηρεάσουν αυτή την κατηγορία πολιτών, όπως επίσης και την απασχόληση των 1,3 εκατομμυρίων Βρετανών που ζουν αντίστοιχα σε κάποια άλλη χώρα της ΕΕ.

Τη σύντομη αναφορά μας στα βρετανικά στατιστικά μεγέθη, θα συμπληρώσουν το εντυπωσιακό εύρος των 142 εμπορικών συμφωνιών με άλλες χώρες εκτός ΕΕ που θα πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί, καθώς δεν θα λειτουργεί υπό την ιδιότητα του κράτους-μέλους της ένωσης των 28. ¨Όπως είναι απολύτως λογικό, τα 43 χρόνια παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση επέφεραν και μια αλλαγή σχεδόν του 50% της νομοθεσίας να είναι ευρωπαϊκής προέλευσης.

Η εκκωφαντική επιθυμία των βρετανών για αποχώρηση από την Ευρώπη, όπως εκφράστηκε μέσω του πρόσφατου δημοψηφίσματος, προκάλεσε μια σειρά από δηλώσεις ηγετών και προβληματισμούς εντός και εκτός της γηραιάς αλβιώνος:

Κατ΄ αρχήν ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον αφού συνεχάρη ακόμα και τους υποστηρικτές του Brexit για τη συνέπεια τους, επανέλαβε την προτίμησή του για την παραμονή εντός ΕΕ, και δήλωσε ότι Ο βρετανικός λαός πήρε μια πολύ ξεκάθαρη απόφαση. Ακολουθεί ένα διαφορετικό μονοπάτι και γι' αυτό πιστεύω ότι απαιτείται μια "φρέσκια" ηγεσία για να τον οδηγήσει προς αυτήν την κατεύθυνση». Ο ίδιος υποστήριξε πως θα εγκαταλείψει τη πρωθυπουργία ως τον Οκτώβριο για να πάει η χώρα σε εκλογές.

Στο απέναντι στρατόπεδο των ευρωσκεπτικιστών, ο ηγέτης του Κόμματος Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP) Νάιτζελ Φάρατζ, έκανε λόγο για νίκη των «πραγματικών ανθρώπων» ενάντια στις πολυεθνικές, τις τράπεζες, καθώς και σε όσους «εξαπατούσαν». Επίσης, είπε ότι πρόκειται για σημαντικό βήμα προς μια Ευρώπη των εθνών - κρατών, που θα έχουν φιλικές σχέσεις μεταξύ τους και θα ανταλλάσσουν αγαθά, ενώ επεσήμανε ότι την 23^η Ιουνίου οι βρετανοί κέρδισαν την ανεξαρτησία τους.

Ο μεγάλος φόβος του Βερολίνου, αν κρίνουμε και από τις δηλώσεις Σόιμπλε, είναι ότι το Brexit θα μπορούσε να ενθαρρύνει αντίστοιχες τάσεις μιμητισμού ακόμα και σε χώρες όπως η Γαλλία, η Αυστρία, η Ολλανδία η Φινλανδία και η Ουγγαρία, κάτι που έχει ρεαλιστική βάση με τα ως τώρα δεδομένα. Κατά συνέπεια, παρόλο που υποχώρησε προς στιγμή ο αυστηρότερος έλεγχος στους προϋπολογισμούς των κρατών-μελών, η γερμανική πλευρά δεν θα ήθελε με τίποτα η αντιμετώπιση του Λονδίνου να ενθαρρύνει περαιτέρω αποχωρήσεις. «Μέσα σημαίνει μέσα και έξω σημαίνει έξω» [από την Ευρωπαϊκή Ένωση], είχε εξάλλου προειδοποιήσει ο Β. Σόιμπλε από τις 11/6 σε συνέδριο της Deutsche Bank στο Βερολίνο.

Το σίγουρο είναι ότι εντείνονται οι πιέσεις των ηγετικών κατών της ΕΕ για επιτάχυνση του «διαζυγίου». «Δεν πρόκειται για ένα φιλικό διαζύγιο, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν επρόκειτο ακριβώς και για μια σφοδρή ερωτική σχέση» σημείωσε με νόημα ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ....

Ανεξάρτητα, ωστόσο, από τη στάση που θ΄ ακολουθήσει η Γερμανία (δεδομένης και της ισχυροποίησης της θέσης της κατά Γιουγκερ), το Brexit γίνεται αντικείμενο σοβαρού προβληματισμού τόσο ως προς τα αίτια, όσο και ως προς το μέλλον του «κοινού» σπιτιού για τους εναπομείναντες 27 λαούς που συγκατοικούν στη γηραιά ήπειρο.

Το πρώτο συμπέρασμα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι ότι το Brexit ήταν επιλογή κατά κανόνα των λιγότερο προνομιούχων και λιγότερο μορφωμένων κατοίκων της Βρετανίας, οργισμένων για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και ακριβώς λόγω αυτής της κατάστασης περισσότερο θορυβημένων από τις πιθανές συνέπειες της αύξησης των μεταναστών. «Οι δημογραφικές διαχωριστικές γραμμές στη Βρετανία είναι της ίδιας κατηγορίας με αυτές στο αμερικανικό εκλογικό σώμα σε αυτές τις προεδρικές εκλογές», δήλωσε στέλεχος του Ινστιτούτου Brookings. Καθόλου τυχαίο που ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία Ντόναλντ Τραμπ, χαρακτήρισε «φανταστικό» και «σπουδαία είδηση» το ότι ο βρετανικός λαός «πήρε πίσω τη χώρα του».

«Το έλλειμμα δημοκρατίας, η επιβολή αντιλαϊκών επιλογών, τα διχαστικά στερεότυπα Βορρά - Νότου είχαν αποτέλεσμα ένα βαθύ διχασμό. Οι λαοί του Βορρά να θεωρούν ότι πληρώνουν τα σπασμένα του Νότου και οι λαοί του Νότου να θεωρούν δικαίως ότι ο Βορράς δεν στέκεται αλληλέγγυος απέναντί τους, αλλά τιμωρεί». Αυτά είναι μερικά από τα αίτια του συνεχώς εντεινόμενου ρεύματος ευρωσκεπτικισμού στην ΕΕ, όπως δήλωσε ο Α. Τσίπρας σχετικά με το Brexit. Και συνόψισε: « Ή θα είναι το ξύπνημα του υπνοβάτη ή η αρχή του τέλους».

Υπεύθυνη για την κρίση της Ευρώπης είναι η αυστηρή πολιτική λιτότητας, είπε ο Ιταλός ευρωβουλευτής και επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Ε.Κ) Τζ. Πιτέλα, ενώ και ο Φ. Ολάντ επεσήμανε ότι «Η Ευρώπη είναι μια μεγάλη ιδέα και όχι μόνο μια μεγάλη αγορά και προφανώς επειδή το έχουμε ξεχάσει, γι’ αυτό και την έχουμε χάσει αυτήν την Ευρώπη».

Και επειδή τα δημοψηφίσματα και οι εκλογές που θ΄ ακολουθήσουν του Brexit, όπως οι αυριανές στην Ισπανία (οι δεύτερες σε έξι μήνες), θα εντείνουν το ρεύμα αντίδρασης σε μια γερμανική τραπεζοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι επιτακτική η ανάγκη αλλαγής πλεύσης στην εφαρμοζόμενη πολιτική λιτότητας.

Όσο θα συνεχίζεται η επίκληση του δήθεν «λαϊκισμού» από χορτάτους ηγέτες και ηγετίσκους, μόνο θυμηδία και οργή θα προκαλεί στις πλειοψηφίες των ευρωπαίων πολιτών β΄κατηγορίας που ακροβατούν στα όρια της φτώχιας και της εξαθλίωσης. Και όσο οι ¨συντηρητικές φιλελεύθερες «αντουαννέτες» θα συνεχίζουν να συναινούν σε καταστροφικές πολιτικές εξυπηρέτησης των άπληστων οικονομικών ελίτ, οι ακραίες φωνές θα διοχετεύουν αποσχιστικές ρητορικές μίσους και απομόνωσης. Είναι απαίτηση των καιρών για πολιτικές που θα θέσουν στο επίκεντρο τον πολίτη και τις ανάγκες του και όχι τις οικονομικές φλυαρίες στα αυτιά ανθρώπων που τρώνε στα σκουπίδια.

Κρίνοντας και από το αντίστοιχο περυσινό ελληνικό δημοψήφισμα με 62% «όχι» σε νέες πολιτικές λιτότητας, το Brexit αποδεικνύεται ότι δεν ήταν μεμονωμένο γεγονός. Ήταν ένα κομβικό σημείο στην ιστορία της ΕΕ, και αν δεν εκληφθεί στις κανονικές του διαστάσεις, ακόμα 26 –exit θα σηματοδοτήσουν αργά ή γρήγορα την αποδόμηση της Ευρώπης των Τραπεζών.
___________________________________________________________

Δηλώσεις Κάμερον μετά το δημοψήφισμα