Powered By Blogger

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Περί Προϋπολογισμών και Απολογισμών

Πηγή: http://www.forbes.com/


Δεν είναι καθόλου εύκολο να απαντήσεις στον άνεργο, στο μισθωτό που βλέπει το οικογενειακό του εισόδημα να μειώνεται, στο συνταξιούχο που υφίσταται έστω και μικρή περικοπή της σύνταξής του , στον επιχειρηματία που δε βρίσκει πρόσβαση στο τραπεζικό σύστημα, στη μοναχική μητέρα που αγωνίζεται με ένα μικρό μισθό ή ένα επίδομα ανεργίας να μεγαλώσει τα παιδιά της. Κυρίως δεν είναι καθόλου εύκολο να απαντήσεις στη νέα γενιά που, έχοντας υψηλά μορφωτικά προσόντα και μεγάλα ταλέντα, δυσκολεύεται να βρει μία θέση κάτω από τον ήλιο της πατρίδας μας…”

Το παραπάνω κείμενο ανήκει στον Υπουργό Οικονομικών Ε. Βενιζέλο, στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού του Οικονομικού Έτους 2012 που κατατίθεται στη Βουλή και αποτυπώνει ανάγλυφα στο νοσηρό οικονομικό κλίμα που επικρατεί στη χώρα μας αυτή την περίοδο.

Εκεί έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε από πρώτο χέρι πολλούς από τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για την οικονομία, και επειδή πρόκειται για αποφάσεις που θα κρίνουν την καθημερινότητά μας, κρίνουμε σκόπιμο να μοιραστούμε μερικές επισημάνσεις από αυτό εδώ το βήμα.

Το πρώτο σημείο που κάνει ιδιαίτερη αίσθηση στον αναγνώστη (όποιος μη οικονομολόγος έχει την περιέργεια να διαβάσει τα σχετικά με τον προϋπολογισμό), είναι ότι περιγράφονται μέτρα για το «... πρωτογενές έλλειμμα που θα έχει μειωθεί κατά 21 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά περίπου 10% του ΑΕΠ, ενώ παράλληλα θα έχει καταγραφεί μια σωρευτική ύφεση της τάξης του 12%...»

Επιπλέον, «...όσον αφορά τις προβλέψεις για την ελληνική οικονομία, ο ρυθμός ανάπτυξης προβλέπεται να παραμείνει αρνητικός και το 2012 (-2,8%) μείωση του ΑΕΠ, λόγω της συνέχισης της δημοσιονομικής προσαρμογής και της μεγαλύτερης ύφεσης του 2011...».  Οι επενδύσεις φυσικά θα εξακολουθήσουν να συρρικνώνονται στο 4% του ΑΕΠ (2012) από 13% το 2011.

Αν αναρωτιέστε για την ύπαρξη νέων μέτρων για το 2012...Ναι, σωστά μαντέψατε, θα υπάρξουν νέα μέτρα αλλά μόνο για...μας, τα ταπεινά συνήθη υποζύγια που θα...γεμίσουμε με ανείπωτη εθνική υπερηφάνεια επειδή για τη νέα χρονιά τα έσοδα από το φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων προβλέπονται αυξημένα κατά 29,1% (βλέπε νέα μέτρα), ενώ έσοδα από το φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων αναμένονται μειωμένα κατά 22,0%...»

Πιο συγκεκριμένα προβλέπεται:

  • «...Επιβολή ειδικής εισφοράς κοινωνικής αλληλεγγύης στα φυσικά πρόσωπα  [ΟΧΙ σε Εταιρείες πάσης φύσεως!] η οποία επιβάλλεται στα συνολικά δηλωθέντα ή τεκμαρτά εισοδήματα οικονομικού έτους 2011 με κλίμακα από 1% έως 4% ανεξάρτητα εάν το εισόδημα είναι φορολογούμενο ή φορολογούμενο με ειδικό τρόπο ή απαλλασσόμενο, με εξαίρεση τις αποζημιώσεις λόγω απολύσεων είτε κατά τη διάρκεια του εργασιακού βίου είτε κατά τη συνταξιοδότηση (εφάπαξ), καθώς και του επιδόματος ανεργίας. Ακόμα εξαιρούνται οι μακροχρόνια άνεργοι κατά το χρόνο βεβαίωσης. Για εισοδήματα που αποκτώνται από 1.1.2012 μέχρι και 31.12.2014 προβλέπεται η διενέργεια παρακράτησης έναντι της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης.
  • Θέσπιση αντικειμενικών κριτηρίων για τον προσδιορισμού του εισοδήματος
  • Επιβολή ετήσιου τέλους επιτηδεύματος σε επιτηδευματίες και ελεύθερους επαγγελματίες. [εδώ υπάγονται και οι Συμβασιούχοι Έργου ως... «επιχειρηματίες»!]
  • Επιβολή ειδικού τέλους υπέρ του Δημοσίου για τις ηλεκτροδοτούμενες για οικιστική ή εμπορική χρήση δομημένες επιφάνειες, [το γνωστό«χαράτσι» μέσω ΔΕΗ που μάλλον αποκτά μονιμότερο χαρακτήρα].
  • Αύξηση των τελών κυκλοφορίας για όλες τις κατηγορίες των οχημάτων μεσοσταθμικά κατά 10%.

Αντιθέτως για τα νομικά πρόσωπα:

  • Μειώνεται ο φορολογικός συντελεστής από 24% σε 20% στη φορολογία νομικών προσώπων (ΑΕ, ΕΠΕ) και μερισμάτων και εφαρμόζεται στο σύνολο των κερδών τους.
  • Ενισχύεται η οικοδομική δραστηριότητα με αναστολή του πόθεν έσχες.
  • Υλοποιείται η νομοθετική δέσμευση, που πηγάζει από το ν. 3888/10, για κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων.

Τα έσοδα από τη φορολογία ακινήτων θα αυξηθούν το 2012 κατά 217,6% και  ίσως σε αυτό το πλαίσιο ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Π. Οικονόμου προανήγγειλε  πως πρέπει η προσωρινή κυβέρνηση να καταργήσει άμεσα τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων και ν΄ αποφασίζει η...Τράπεζα της Ελλάδος για την αξία τους!

Όλα αυτά βέβαια παρόλο που ο φόρος εισοδήματος (άμεση φορολογία) που εκτιμάται ότι θα εισπραχθεί από τα φυσικά πρόσωπα το 2011 θα είναι 8,3 δις ευρώ έναντι 2,6 δις από τα νομικά πρόσωπα (επιχειρήσεις). Είμαστε μάλλον μια χώρα με πάμπλουτους μισθωτούς και συνταξιούχους που τους αξίζει να σηκώσουν το βάρος των κρατικών εσόδων στις πλάτες τους...

Για τους αισιόδοξους (όσους δηλαδή πιστεύουν ακόμα τις εξαγγελίες των πολιτικών μας ταγών)  να αναφέρουμε ότι: «...Τα έσοδα από την άμεση φορολογία προβλέπεται να διαμορφωθούν στα 24.213 εκατ. ευρώ εμφανίζοντας αύξηση κατά 17,4% έναντι του 2011...» , δηλαδή με άλλα λόγια νέοι φόροι για το 2012. 

Την πρόθεση αυτή της κυβέρνησης φαίνεται να επιβεβαιώνουν και οι πρόσφατες δηλώσεις υψηλόβαθμου στελέχους του Υπ. Οικονομικών που έκανε λόγο για νέα μέτρα στους προσεχείς μήνες.

Στο υπάρχον σουρεαλιστικό πλαίσιο να προσθέσουμε ότι το 8μηνο του 2011 (Ιανουάριο - Αύγουστο) 8 δις βγήκαν στο εξωτερικό ως αμοιβές και μισθοί, τόκοι, μερίσματα, κέρδη (και από την εδώ δραστηριότητα πολυεθνικών) και 20,7 δις από επενδύσεις χαρτοφυλακίων (ρευστοποιήσεις), για το ίδιο πάντα διάστημα αναφοράς.

Από τα απολογιστικά στοιχεία για το τρέχον έτος μαθαίνουμε επίσης ότι το 2011 θα κλείσει με μείωση του ΑΕΠ κατά 5,5% και η συρρίκνωση της εσωτερικής ζήτησης οδηγεί την εναπομείνασα παραγωγή προς τις αγορές του εξωτερικού. Τις υποψίες για την επιχειρούμενη «κινεζοποίηση» της παραγωγικής διαδικασίας, ήρθε να επιβεβαιώσει και ένα άλλο μέρος του κειμένου της εισηγητικής έκθεσης που παραθέτουμε αυτούσιο ώστε να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του:

«...Οι διαρθρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας μπορούν να ενισχύσουν τη συμβολή του παράγοντα απασχόλησης στην ανάπτυξη από το 2012, ενώ ταυτόχρονα να βοηθήσουν στη συγκράτηση του κόστους εργασίας. Συνολικά, οι διαρθρωτικές αλλαγές αποτελούν ένα καθοριστικό παράγοντα για εφαρμογή ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης βασισμένο στις επενδύσεις και στην εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας..».

Προφανώς στα πλαίσια των «διαρθρωτικών αλλαγών» της οικονομίας εντάσσονται και η προβλεπόμενη αύξηση της ανεργίας κατά τουλάχιστον 1,5 ποσοστιαία μονάδα (αν δεχτούμε τη μετάβαση από το 15,4% στο 16,3% κατά τις συντηρητικές εκτιμήσεις του Υπουργείου Οικονομικών ) που όμως έχει ανατραπεί από το 18,4% του περασμένου Αυγούστου.

Για διαρθρωτικούς λόγους μειώνονται μέχρι και 35%, και μάλιστα αναδρομικά από 1.11.2011, οι αποδοχές των εργαζομένων σε 14 ΔΕΚΟ, όπου το μέσο κατά κεφαλήν κόστος των συνολικών αποδοχών, πλην των εργοδοτικών εισφορών, δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο των 1.900 ευρώ μηνιαίως, όταν την ίδια ώρα οι μισθοί των διευθυνόντων συμβούλων και των διοικητών μπορεί να φτάσουν έως και 11.712,10 ευρώ!!!

Για το δημόσιο τομέα διαβάσαμε και το αμίμητο «...Η σημερινή εικόνα του δημόσιου τομέα χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα υψηλή εργασιακή ασφάλεια [βλ. μονιμότητα], η οποία έχει αποσυνδεθεί από την έννοια του υγιούς εργασιακού ανταγωνισμού και συνδέεται ευθέως με εντεινόμενα φαινόμενα δυσκαμψίας τόσο στη λήψη αποφάσεων όσο και στην παροχή υπηρεσιών.

Στο γεγονός αυτό πρέπει να προστεθεί η εντεινόμενη αδυναμία να ευθυγραμμιστεί ο δημόσιος τομέας Στο γεγονός αυτό πρέπει να προστεθεί η εντεινόμενη αδυναμία να ευθυγραμμιστεί ο δημόσιος τομέας με σύγχρονες τάσεις της αγοράς και κατά συνέπεια να προσελκύσει υψηλής στάθμης στελεχιακό δυναμικό από τον ιδιωτικό τομέα, παρόλο που υπάρχει σημαντικός δείκτης ανεργίας, με αποτέλεσμα την περαιτέρω μείωση της ανταγωνιστικότητας και απόδοσης του ανθρώπινου δυναμικού...»

Δε μας εξηγεί βεβαίως πως θα προσελκύσει το Δημόσιο τα «υψηλής στάθμης» στελέχη με το προτεινόμενο νέο ενιαίο μισθολόγιο, εκτός βεβαίως και αν υπάρχει πρόβλεψη για καλύτερες αμοιβές στις αυθαίρετες προσλήψεις  (εκτός ΑΣΕΠ πιθανότατα) και φίλα κομματικά προσκείμενων (πάλι κατά πάσα πιθανότατα) πάσης φύσεως «ειδικών» συμβούλων και «ειδικών» συνεργατών με προνομιακή μεταχείριση, αφού όπως διαβάζουμε «...Προβλέπεται ακόμη, για πρώτη φορά, η δυνατότητα αναγνώρισης της προϋπηρεσίας και από τον ιδιωτικό τομέα...».

Για την ώρα, αύριο κιόλας πρωί Δευτέρας, 28 Νοεμβρίου 2011, 16.000 τακτικοί υπάλληλοι σε προ- συνταξιοδοτικό στάδιο του ευρύτερου δημοσίου τομέα για πρώτη φορά στην ιστορία θα τεθούν σε εργασιακή εφεδρεία. Το δεύτερο κύμα 15.000 εργαζομένων θ΄ ακολουθήσει την 1η Ιανουαρίου 2012.

Με τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας και της εξαθλίωσης, και οι δαπάνες της κατηγορίας «Πρόσθετες και παρεπόμενες παροχές» προβλέπεται να εμφανίσουν σημαντική μείωση και να περιοριστούν σε 882 εκατ. ευρώ, μειωμένες κατά 538 εκατ. ευρώ ή 37,9% έναντι του 2011 ή στο μισό σε σχέση με το 2010! Επισημαίνεται ότι οι σχετικές δαπάνες εμφανίζουν μείωση, παρά το γεγονός ότι καλύπτουν και αμοιβές ωρομίσθιων εκπαιδευτικών, εφημερίες γιατρών κ.λπ., κυρίως ως αποτέλεσμα της εφαρμογής των πολιτικών μείωσης των δαπανών για καταβολή πρόσθετων παροχών και αποζημιώσεων.

Βέβαια, οι νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές που σχεδιάζονται για να είναι αρεστές σε ένα τραπεζοκρατούμενο ευρωπαϊκό παράλληλο σύμπαν, προβάλλουν το «κούρεμα» του χρέους από την εθελοντική συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών ως τη μεσσιανικής σπουδαιότητας ενέργεια που θα μας ανακουφίσει.  Αν θέλετε να μάθετε πόσο θα μας ανακουφίσει, απλά να επισημάνουμε ότι από σύνολο δαπανών τακτικού προϋπολογισμού το 2011 138,3 δις θα πάμε στα...170 δις το 2012 (με τα επιπλέον 32 δις για το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας). Αύξηση: 22,8%.

Ταυτόχρονα σε μια κατ΄ ευφημισμό Ευρωπαϊκή Ένωση ο Γαλλογερμανικός άξονας αξιοποιεί την πλεονεκτική οικονομική του θέση για να απαιτεί αυταρχικά τη συμμόρφωση των «απείθαρχων» του νότου με το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, ενώ όλο και περισσότερες χώρες μετά την Ελλάδα έχουν πανικοβληθεί και προτίθενται να υπογράψουν οτιδήποτε προκειμένου καταφύγουν  στην ένταξη του μηχανισμού «στήριξης». 

Καθώς η κρίση χρέους διευρύνεται η προσφυγή σε νέους δανεισμούς δεν λύνει το πρόβλημα και παρά ανόητες δηλώσεις του τύπου "Παράτολμο το ΟΧΙ στο ΝΑΙ, ριψοκίνδυνο το ΝΑΙ στο ΌΧΙ», είναι πλέον προφανές πως δεν είναι εύκολο να χρηματοδοτηθεί το τεράστιο χρέος όλων των Ευρωπαϊκών χωρών και πρέπει ν΄ αναζητηθούν άλλες λύσεις. Όπως γράφτηκε σε πρόσφατο δημοσίευμα της Daily Telegraph «η κάποτε σχεδόν εξωπραγματική πιθανότητα διάσπασης της ευρωζώνης, μοιάζει τώρα ολοένα και πιο αληθοφανής"

Είναι επίσης ξεκάθαρο πως αυτές οι αποτελεσματικές αποφάσεις για την έξοδο από την κρίση δεν είναι δυνατό να τις πάρουν χρεοκοπημένοι ιδεολογικά και ουσιαστικά κομματικοί μηχανισμοί που προσπαθούν να παρατείνουν όσο μπορούν τη θητεία μιας αναποτελεσματικής κυβέρνησης μέχρι να υλοποιηθεί κάποιο από τα ευφάνταστα σενάρια «αναγέννησης» τους.

Και επ΄ αυτού το καλύτερο το αφήνουμε για το τέλος:

Συνολικά τα χρήματά που χρωστούν  τα δυο μεγάλα κόμματα στις Τράπεζες υπολογίζονται κοντά στα 300  εκατομμύρια  ευρώ με εγγύηση την κρατική επιχορήγηση έως το 2019, δηλαδή σε 8 χρόνια από τώρα, που δεν είναι καθόλου σαφές αν θα έχουν τα ίδια ποσοστά και τις ανάλογες επιχορηγήσεις από τον κρατικό κορβανά.



Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Le roi est mort, vive le roi!*

* «Ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς»

Από την "Καθημερινή"

Στο θαυμαστό κόσμο της ελληνικής πραγματικότητας που βιώνουμε τις τελευταίες βδομάδες,  είδαμε την ατυχή προσπάθεια ενός (πρώην) πρωθυπουργού ν΄ ανακοινώνει δημοψήφισμα και να προκαλεί σεισμό στα διεθνή χρηματιστήρια συν την οργή των Ευρωπαίων «Εταίρων» μας. Τελικά να το αναιρεί μετά τις αυστηρές επιπλήξεις των Μερκελ-Σαρκοζύ στις Κάννες, εγκαινιάζοντας την έναρξη μιας νέας περιπέτειας στο εσωτερικό της χώρας, και λαμβάνοντας την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής να...παραιτείται!
Οι εκπλήξεις δεν τελειώνουν εδώ, αφού στη συνέχεια κα υπό την εποπτεία του Προέδρου της Δημοκρατίας, οι αρχηγοί των τριών κομμάτων-υποστηρικτών της μνημονιακής γραμμής (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ) να προσπαθούν επί πέντε (!!!) μέρες να συμφωνήσουν στο πρόσωπο του νέου πρωθυπουργού, που και  να μην είναι κοινοβουλευτικός και να χαίρει της εμπιστοσύνης των 3 παρατάξεων και να συμπεριλάβει μέλη της νέας κυβέρνησης και από τους 3 χώρους...
Εδώ σαν εμβόλιμο σχόλιο, αξίζει να σημειωθεί πως στις 5 μέρες «ακυβερνησίας» της χώρας δεν σημειώθηκε καμία απεργία, τα πάντα λειτούργησαν ρολόι, ενώ σημειώθηκαν και εκπληκτικές επιτυχίες στο κυνήγι της φοροδιαφυγής και της λαθρεμπορίας με τις συλλήψεις και εξαρθρώσεις ιδιαίτερα  σοβαρών περιπτώσεων.
Τελικά, οι κοινοβουλευτικοί αρχηγοί μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις , show μπροστά στους δημοσιογράφους και πολλά πρόσωπα – έκπληξη κατέληξαν στο (αναμενόμενο) πρόσωπο του κ. Λ. Παπαδήμου, τεχνοκράτη με εξέχουσα διδακτική εμπειρία σε αμερικανικά πανεπιστήμια επιπέδου ΜΙΤ και εργασιακή εμπειρία από το 1993 ως Υποδιοικητής και ένα χρόνο μετά ως  Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος για τα επόμενα οκτώ χρόνια, μέχρι το 2002. Η αμέσως επόμενη θέση ήταν αυτή του Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, την οποία κατείχε μέχρι το Μάιο του 2011. Η οκταετής θητεία του στην ΕΚΤ χαρακτηρίσθηκε ως ιδιαιτέρως επιτυχημένη και ο ίδιος θεωρείται εκ των «σωματοφυλάκων» του ευρώ και ένας από τους βασικούς συντελεστές της επιτυχημένης (;)  πορείας του. Ως εδώ όλα (περίπου) καλά. 
Η όλη διαδικασία, που ολοκληρώθηκε λίγες ώρες πριν με την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, άφησε πολλές σκέψεις και απορίες όπως:
·                                Πόσο «νέα» μπορεί να θεωρηθεί μια κυβέρνηση στην οποία άλλαξε ο πρωθυπουργός και μερικοί υπουργοί, ενώ παραμένουν σχεδόν όλα (πλην 6) τα στελέχη της παλιάς;
·                                Πόσο «ευρείας  συνεργασίας» είναι όταν απαρτίζεται μόνο από 3 κόμματα, δηλαδή από τα 48 μέλη, 6 στελέχη είναι από τη Νέα Δημοκρατία, 4 από το ΛΑΟΣ και 38 (!!!) από το ΠΑΣΟΚ;
·                                Με βάση τη δήλωση του νέου πρωθυπουργού «δεν είμαι πολιτικός» και τις δηλωμένες προτεραιότητες της νέας σύνθεσης της για λήψη της έκτης δόσης, την υποβολή του προϋπολογισμού του 2012 και τη νέα δανειακή σύμβαση, μήπως αποστέλλεται το μήνυμα εμμέσως πλην σαφώς πως τα (συνακόλουθα) νέα φορολογικά μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα θα είναι χωρίς το φόβο πολιτικού κόστους και άρα ανελέητα; Ελπίζουμε πως όχι.
·                                Επίσης η νέα κυβέρνηση είναι μεταβατική και έχει ως έργο της την υλοποίηση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου , μια συμφωνία για την οποία ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, Ολιβιέ Μπαγί ζήτησε να δεσμευτούν και εγγράφως για την εφαρμογή της τα κόμματα της συνεργασίας, ενώ και ο πρόεδρος του Eurogroup Γιούγκερ δήλωσε ότι είναι "πεπεισμένος" ότι η Ελλάδα θα τιμήσει όλες τις δεσμεύσεις της στην ευρωζώνη. Μήπως από να ζητούν εγγυήσεις γραπτές είναι καλύτερο να έχουν απέναντι τους έναν τραπεζίτη της απολύτου εμπιστοσύνης τους;
·                                Ποια θα είναι η θητεία της νέας κυβέρνησης; Δεν είναι σαφές το τοπίο, όσο και αν προσπάθησε να μας διαβεβαιώσει με τις δηλώσεις του ο κ. Σαμαράς για την προκήρυξη εκλογών στις 19 Φεβρουαρίου (η άλλη μέρα από τη γιορτή των ερωτευμένων άραγε να εμπεριέχει κάποιο συμβολισμό για τη συνύπαρξη των 3 κομμάτων ;-) Ο νέος πρωθυπουργός εξέφρασε ήδη τις αντιρρήσεις του για ένα τόσο βραχύβιο σχήμα και οι 6 μήνες μάλλον θεωρούνται ελάχιστος χρόνος.
Στην αναμονή των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης συνεργασίας  τρέχει και ένα «παράλληλο σύμπαν» τόσο προσφιλές σε μας, αλλά τόσο μακρινό για τους  εθνοπατέρες μας (αφού κανείς τους δεν έχει κάνει ούτε ένα σχόλιο επί του θέματος), όπου η πιο συγκλονιστική είδηση των ημερών είναι η αλματώδης αύξηση της ανεργίας και της συνακόλουθης εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας:
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, η ανεργία στη χώρα μας σκαρφάλωσε στο 18,4% τον περασμένο Αύγουστο, από 16,5% τον προηγούμενο μήνα και 12,2% τον Αύγουστο του 2010. Ήτοι σε ένα μήνα αύξηση κατά 87.677 άτομα και κατά  294.845 σε ένα χρόνο, φτάνοντας επισήμως στους 907.953 !!!  Όσοι εργαζόμενοι δηλαδή μπήκαν στην αγορά τα 10 τελευταία χρόνια, έχασαν τις δουλειές τους μέσα στους 8 μήνες του 2011!  
Να επισημάνουμε πως όσο θα συγχαίρουν εαυτούς και αλλήλους στα κόμματα της συνεργασίας, δεν υπάρχει καμία συνταγματική διάταξη για κυβερνήσεις «σωτηρίας» ή «μεταβατικές» κυβερνήσεις «ειδικού σκοπού να ψηφίζουν μνημόνια και να παίρνουν τις δόσεις». Σύμφωνα με το Άρθο 37, «...ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιδιώκει το σχηματισμό Κυβέρνησης από όλα τα κόμματα της Βουλής για τη διενέργεια εκλογών και σε περίπτωση αποτυχίας αναθέτει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου πάγου ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου το σχηματισμό Κυβέρνησης, όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής, για να διενεργήσει εκλογές, και διαλύει τη Βουλή..»
Ρητή αναφορά στην προσφυγή στις κάλπες και πουθενά, φυσικά, δεν γράφει για «υπενοικίαση» της Πρωθυπουργίας σε τεχνοκράτες που δεν έχουν εκλεγεί από τους πολίτες.
Στο Άρθρο  41., Παρ. 2 του Συντάγματος εμείς οι αδαείς περί τα πολιτικά διαβάσαμε ξανά:
«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Βουλή με πρόταση της Κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου ν΄ αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας...»  Μάλλον η επικείμενη χρεοκοπία της χώρας λογικά δεν θ΄ ανήκει στα εθνικά θέματα εξαιρετικής σημασίας. Αυτό θα διέφυγε της προσοχής των «επαναστατών» βουλευτών που συναινούν και ψηφίζουν άκριτα ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ αρκεί να διατηρηθούν στη θέση τους με τη μηχανική υποστήριξη της εσωκομματικής πειθαρχίας. Κάτι που δεν μπορεί να κρατήσει  για πολύ όπως είναι αντιληπτό.
Για το κλείσιμο επιλέξαμε ένα απόσπασμα από την εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΑ" του Σαββάτου, 5 Νοεμβρίου 2011:
«...Δυστυχώς η οικονομική κρίση της χώρας, μας κάνει να προσπερνάμε ζητήματα που υπό κανονικές συνθήκες θα συζητούσαμε ενδελεχώς, θα αναλύαμε επισταμένα και που οπωσδήποτε θα γεννούσαν σφοδρές αντιδράσεις. Η συνεχής επίκληση των τραγικών οικονομικών αδιεξόδων μας έχει κάνει όλους να αναισθητοποιούμαστε, εν μέρει, απέναντι σε μια σωρεία πολύ σοβαρών θεμάτων και κυρίως απέναντι στη διαστρέβλωση εννοιών όπως είναι η επιλογή, η πολιτική θέση, η άποψη και – φευ – η ίδια η δημοκρατία... Μαθαίνουν τον Έλληνα να αποδέχεται ως φυσιολογικό ένα ερώτημα του τύπου «να σου κόψω το χέρι ή το πόδι ;» και πανηγυρίζουν βλακωδώς, υποστηρίζοντας ότι αυτό είναι επιτομή της δημοκρατικής έκφρασης ενός λαού.
Εύχομαι οι Έλληνες να αντισταθούν αυτή τη φορά και να μη χωνέψουν στην πολιτική τους κρίση τέτοιου είδους ανώμαλες σκέψεις...»
Τέτοια είναι και η ευχή όλων μας.






Πηγές: