* «Ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς»
 |
| Από την "Καθημερινή" |
Στο θαυμαστό κόσμο της ελληνικής πραγματικότητας που βιώνουμε τις τελευταίες βδομάδες, είδαμε την ατυχή προσπάθεια ενός (πρώην) πρωθυπουργού ν΄ ανακοινώνει δημοψήφισμα και να προκαλεί σεισμό στα διεθνή χρηματιστήρια συν την οργή των Ευρωπαίων «Εταίρων» μας. Τελικά να το αναιρεί μετά τις αυστηρές επιπλήξεις των Μερκελ-Σαρκοζύ στις Κάννες, εγκαινιάζοντας την έναρξη μιας νέας περιπέτειας στο εσωτερικό της χώρας, και λαμβάνοντας την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής να...παραιτείται!
Οι εκπλήξεις δεν τελειώνουν εδώ, αφού στη συνέχεια κα υπό την εποπτεία του Προέδρου της Δημοκρατίας, οι αρχηγοί των τριών κομμάτων-υποστηρικτών της μνημονιακής γραμμής (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ) να προσπαθούν επί πέντε (!!!) μέρες να συμφωνήσουν στο πρόσωπο του νέου πρωθυπουργού, που και να μην είναι κοινοβουλευτικός και να χαίρει της εμπιστοσύνης των 3 παρατάξεων και να συμπεριλάβει μέλη της νέας κυβέρνησης και από τους 3 χώρους...
Εδώ σαν εμβόλιμο σχόλιο, αξίζει να σημειωθεί πως στις 5 μέρες «ακυβερνησίας» της χώρας δεν σημειώθηκε καμία απεργία, τα πάντα λειτούργησαν ρολόι, ενώ σημειώθηκαν και εκπληκτικές επιτυχίες στο κυνήγι της φοροδιαφυγής και της λαθρεμπορίας με τις συλλήψεις και εξαρθρώσεις ιδιαίτερα σοβαρών περιπτώσεων.
Τελικά, οι κοινοβουλευτικοί αρχηγοί μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις , show μπροστά στους δημοσιογράφους και πολλά πρόσωπα – έκπληξη κατέληξαν στο (αναμενόμενο) πρόσωπο του κ. Λ. Παπαδήμου, τεχνοκράτη με εξέχουσα διδακτική εμπειρία σε αμερικανικά πανεπιστήμια επιπέδου ΜΙΤ και εργασιακή εμπειρία από το 1993 ως Υποδιοικητής και ένα χρόνο μετά ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος για τα επόμενα οκτώ χρόνια, μέχρι το 2002. Η αμέσως επόμενη θέση ήταν αυτή του Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, την οποία κατείχε μέχρι το Μάιο του 2011. Η οκταετής θητεία του στην ΕΚΤ χαρακτηρίσθηκε ως ιδιαιτέρως επιτυχημένη και ο ίδιος θεωρείται εκ των «σωματοφυλάκων» του ευρώ και ένας από τους βασικούς συντελεστές της επιτυχημένης (;) πορείας του. Ως εδώ όλα (περίπου) καλά.
Η όλη διαδικασία, που ολοκληρώθηκε λίγες ώρες πριν με την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, άφησε πολλές σκέψεις και απορίες όπως:
· Πόσο «νέα» μπορεί να θεωρηθεί μια κυβέρνηση στην οποία άλλαξε ο πρωθυπουργός και μερικοί υπουργοί, ενώ παραμένουν σχεδόν όλα (πλην 6) τα στελέχη της παλιάς;
· Πόσο «ευρείας συνεργασίας» είναι όταν απαρτίζεται μόνο από 3 κόμματα, δηλαδή από τα 48 μέλη, 6 στελέχη είναι από τη Νέα Δημοκρατία, 4 από το ΛΑΟΣ και 38 (!!!) από το ΠΑΣΟΚ;
· Με βάση τη δήλωση του νέου πρωθυπουργού «δεν είμαι πολιτικός» και τις δηλωμένες προτεραιότητες της νέας σύνθεσης της για λήψη της έκτης δόσης, την υποβολή του προϋπολογισμού του 2012 και τη νέα δανειακή σύμβαση, μήπως αποστέλλεται το μήνυμα εμμέσως πλην σαφώς πως τα (συνακόλουθα) νέα φορολογικά μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα θα είναι χωρίς το φόβο πολιτικού κόστους και άρα ανελέητα; Ελπίζουμε πως όχι.
· Επίσης η νέα κυβέρνηση είναι μεταβατική και έχει ως έργο της την υλοποίηση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου , μια συμφωνία για την οποία ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, Ολιβιέ Μπαγί ζήτησε να δεσμευτούν και εγγράφως για την εφαρμογή της τα κόμματα της συνεργασίας, ενώ και ο πρόεδρος του Eurogroup Γιούγκερ δήλωσε ότι είναι "πεπεισμένος" ότι η Ελλάδα θα τιμήσει όλες τις δεσμεύσεις της στην ευρωζώνη. Μήπως από να ζητούν εγγυήσεις γραπτές είναι καλύτερο να έχουν απέναντι τους έναν τραπεζίτη της απολύτου εμπιστοσύνης τους;
· Ποια θα είναι η θητεία της νέας κυβέρνησης; Δεν είναι σαφές το τοπίο, όσο και αν προσπάθησε να μας διαβεβαιώσει με τις δηλώσεις του ο κ. Σαμαράς για την προκήρυξη εκλογών στις 19 Φεβρουαρίου (η άλλη μέρα από τη γιορτή των ερωτευμένων άραγε να εμπεριέχει κάποιο συμβολισμό για τη συνύπαρξη των 3 κομμάτων ;-) Ο νέος πρωθυπουργός εξέφρασε ήδη τις αντιρρήσεις του για ένα τόσο βραχύβιο σχήμα και οι 6 μήνες μάλλον θεωρούνται ελάχιστος χρόνος.
Στην αναμονή των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης συνεργασίας τρέχει και ένα «παράλληλο σύμπαν» τόσο προσφιλές σε μας, αλλά τόσο μακρινό για τους εθνοπατέρες μας (αφού κανείς τους δεν έχει κάνει ούτε ένα σχόλιο επί του θέματος), όπου η πιο συγκλονιστική είδηση των ημερών είναι η αλματώδης αύξηση της ανεργίας και της συνακόλουθης εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας:
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, η ανεργία στη χώρα μας σκαρφάλωσε στο 18,4% τον περασμένο Αύγουστο, από 16,5% τον προηγούμενο μήνα και 12,2% τον Αύγουστο του 2010. Ήτοι σε ένα μήνα αύξηση κατά 87.677 άτομα και κατά 294.845 σε ένα χρόνο, φτάνοντας επισήμως στους 907.953 !!! Όσοι εργαζόμενοι δηλαδή μπήκαν στην αγορά τα 10 τελευταία χρόνια, έχασαν τις δουλειές τους μέσα στους 8 μήνες του 2011!
Να επισημάνουμε πως όσο θα συγχαίρουν εαυτούς και αλλήλους στα κόμματα της συνεργασίας, δεν υπάρχει καμία συνταγματική διάταξη για κυβερνήσεις «σωτηρίας» ή «μεταβατικές» κυβερνήσεις «ειδικού σκοπού να ψηφίζουν μνημόνια και να παίρνουν τις δόσεις». Σύμφωνα με το Άρθο 37, «...ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιδιώκει το σχηματισμό Κυβέρνησης από όλα τα κόμματα της Βουλής για τη διενέργεια εκλογών και σε περίπτωση αποτυχίας αναθέτει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου πάγου ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου το σχηματισμό Κυβέρνησης, όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής, για να διενεργήσει εκλογές, και διαλύει τη Βουλή..»
Ρητή αναφορά στην προσφυγή στις κάλπες και πουθενά, φυσικά, δεν γράφει για «υπενοικίαση» της Πρωθυπουργίας σε τεχνοκράτες που δεν έχουν εκλεγεί από τους πολίτες.
Στο Άρθρο 41., Παρ. 2 του Συντάγματος εμείς οι αδαείς περί τα πολιτικά διαβάσαμε ξανά:
«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Βουλή με πρόταση της Κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου ν΄ αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας...» Μάλλον η επικείμενη χρεοκοπία της χώρας λογικά δεν θ΄ ανήκει στα εθνικά θέματα εξαιρετικής σημασίας. Αυτό θα διέφυγε της προσοχής των «επαναστατών» βουλευτών που συναινούν και ψηφίζουν άκριτα ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ αρκεί να διατηρηθούν στη θέση τους με τη μηχανική υποστήριξη της εσωκομματικής πειθαρχίας. Κάτι που δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ όπως είναι αντιληπτό.
Για το κλείσιμο επιλέξαμε ένα απόσπασμα από την εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΑ" του Σαββάτου, 5 Νοεμβρίου 2011:
«...Δυστυχώς η οικονομική κρίση της χώρας, μας κάνει να προσπερνάμε ζητήματα που υπό κανονικές συνθήκες θα συζητούσαμε ενδελεχώς, θα αναλύαμε επισταμένα και που οπωσδήποτε θα γεννούσαν σφοδρές αντιδράσεις. Η συνεχής επίκληση των τραγικών οικονομικών αδιεξόδων μας έχει κάνει όλους να αναισθητοποιούμαστε, εν μέρει, απέναντι σε μια σωρεία πολύ σοβαρών θεμάτων και κυρίως απέναντι στη διαστρέβλωση εννοιών όπως είναι η επιλογή, η πολιτική θέση, η άποψη και – φευ – η ίδια η δημοκρατία... Μαθαίνουν τον Έλληνα να αποδέχεται ως φυσιολογικό ένα ερώτημα του τύπου «να σου κόψω το χέρι ή το πόδι ;» και πανηγυρίζουν βλακωδώς, υποστηρίζοντας ότι αυτό είναι επιτομή της δημοκρατικής έκφρασης ενός λαού.
Εύχομαι οι Έλληνες να αντισταθούν αυτή τη φορά και να μη χωνέψουν στην πολιτική τους κρίση τέτοιου είδους ανώμαλες σκέψεις...»
Τέτοια είναι και η ευχή όλων μας.
Πηγές:
