Powered By Blogger

Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

London Has Fallen!




Αναμφίβολα η είδηση που τάραξε συθέμελα τη γηραιά ήπειρο  ήταν το αναγγελθέν εδώ και μήνες, πολυαναμενόμενο δημοψήφισμα για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση που έλαβε χώρα την περασμένη Πέμπτη.

Με συντριπτική πλειοψηφία 51,9% (ήτοι 17,4 εκατομμύρια ψηφοφόροι) , έναντι 48,1% (16,1 εκ.) επικράτησε η επιλογή του Brexit, και η Μ. Βρετανία γίνεται η πρώτη χώρα εδώ και 64 χρόνια που αποχωρεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφήνοντας κενή τη θέση του τέταρτου μεγαλύτερου χρηματοδότη στον προϋπολογισμό της Ε.Ε., μετά τις Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία. Για το 2014 για παράδειγμα, η συνεισφορά της χώρας στον προϋπολογισμό της ΕΕ ήταν 13 δις λίρες , από τα οποία ξαναπήρε πίσω υπό τη μορφή αγροτικών ενισχύσεων τα 4, αφήνοντας το αξιοσέβαστο υπόλοιπο των 9 δις.

Αλλά και στο θέμα της απασχόλησης, η Μ. Βρετανία απασχολεί κοντά 3 εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες άλλης χώρας μέλους της ΕΕ, γεγονός την καθιστούσε μέχρι προχτές έναν σημαντικό εργοδότη για αυτούς. Τα νέα δεδομένα αναμένεται να επηρεάσουν αυτή την κατηγορία πολιτών, όπως επίσης και την απασχόληση των 1,3 εκατομμυρίων Βρετανών που ζουν αντίστοιχα σε κάποια άλλη χώρα της ΕΕ.

Τη σύντομη αναφορά μας στα βρετανικά στατιστικά μεγέθη, θα συμπληρώσουν το εντυπωσιακό εύρος των 142 εμπορικών συμφωνιών με άλλες χώρες εκτός ΕΕ που θα πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί, καθώς δεν θα λειτουργεί υπό την ιδιότητα του κράτους-μέλους της ένωσης των 28.  ¨Όπως είναι απολύτως λογικό, τα 43 χρόνια παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση επέφεραν και μια αλλαγή σχεδόν του 50% της νομοθεσίας να είναι ευρωπαϊκής προέλευσης.

Η εκκωφαντική επιθυμία των βρετανών για αποχώρηση από την Ευρώπη, όπως εκφράστηκε μέσω του πρόσφατου δημοψηφίσματος, προκάλεσε μια σειρά από δηλώσεις ηγετών και προβληματισμούς εντός και εκτός της γηραιάς αλβιώνος:

Κατ΄ αρχήν ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον αφού συνεχάρη ακόμα και τους υποστηρικτές του Brexit για τη συνέπεια τους, επανέλαβε την προτίμησή του  για την παραμονή εντός ΕΕ, και δήλωσε ότι Ο βρετανικός λαός πήρε μια πολύ ξεκάθαρη απόφαση. Ακολουθεί ένα διαφορετικό μονοπάτι και γι' αυτό πιστεύω ότι απαιτείται μια "φρέσκια" ηγεσία για να τον οδηγήσει προς αυτήν την κατεύθυνση». Ο ίδιος υποστήριξε πως θα εγκαταλείψει τη πρωθυπουργία ως τον Οκτώβριο για να πάει η χώρα σε εκλογές.

Στο απέναντι στρατόπεδο των ευρωσκεπτικιστών,  ο ηγέτης του Κόμματος Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP) Νάιτζελ Φάρατζ, έκανε λόγο για νίκη των «πραγματικών ανθρώπων» ενάντια στις πολυεθνικές, τις τράπεζες, καθώς και σε όσους «εξαπατούσαν». Επίσης, είπε ότι πρόκειται  για σημαντικό βήμα προς μια Ευρώπη των εθνών - κρατών, που θα έχουν φιλικές σχέσεις μεταξύ τους και θα ανταλλάσσουν αγαθά, ενώ επεσήμανε ότι την 23η Ιουνίου οι βρετανοί κέρδισαν την ανεξαρτησία τους.

Ο μεγάλος φόβος του Βερολίνου, αν κρίνουμε και από τις  δηλώσεις Σόιμπλε, είναι ότι το Brexit θα μπορούσε να  ενθαρρύνει αντίστοιχες τάσεις μιμητισμού ακόμα και σε χώρες όπως η Γαλλία, η Αυστρία, η Ολλανδία η Φινλανδία και η Ουγγαρία, κάτι που έχει ρεαλιστική βάση με τα ως τώρα δεδομένα.  Κατά συνέπεια, παρόλο που υποχώρησε προς στιγμή ο αυστηρότερος έλεγχος στους προϋπολογισμούς των κρατών-μελών,  η γερμανική πλευρά δεν θα ήθελε με τίποτα η αντιμετώπιση του Λονδίνου να ενθαρρύνει περαιτέρω αποχωρήσεις. «Μέσα σημαίνει μέσα και έξω σημαίνει έξω» [από την Ευρωπαϊκή Ένωση], είχε εξάλλου προειδοποιήσει ο Β. Σόιμπλε από τις 11/6 σε συνέδριο της Deutsche Bank στο Βερολίνο.

Το σίγουρο είναι ότι εντείνονται οι πιέσεις των ηγετικών κατών της ΕΕ για επιτάχυνση του «διαζυγίου». «Δεν πρόκειται για ένα φιλικό διαζύγιο, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν επρόκειτο ακριβώς και για μια σφοδρή ερωτική σχέση» σημείωσε με νόημα ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ....

Ανεξάρτητα, ωστόσο, από τη στάση που θ΄ ακολουθήσει η Γερμανία (δεδομένης και της ισχυροποίησης της θέσης της κατά Γιουγκερ), το Brexit γίνεται αντικείμενο σοβαρού προβληματισμού τόσο ως προς τα αίτια, όσο και ως προς το μέλλον του «κοινού» σπιτιού για τους εναπομείναντες 27 λαούς που συγκατοικούν στη γηραιά ήπειρο.

Το πρώτο συμπέρασμα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι ότι το Brexit ήταν επιλογή κατά κανόνα των λιγότερο προνομιούχων και λιγότερο μορφωμένων κατοίκων της Βρετανίας, οργισμένων για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και ακριβώς λόγω αυτής της κατάστασης περισσότερο θορυβημένων από τις πιθανές συνέπειες της αύξησης των μεταναστών. «Οι δημογραφικές διαχωριστικές γραμμές στη Βρετανία είναι της ίδιας κατηγορίας με αυτές στο αμερικανικό εκλογικό σώμα σε αυτές τις προεδρικές εκλογές», δήλωσε στέλεχος του Ινστιτούτου Brookings. Καθόλου τυχαίο που ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία Ντόναλντ Τραμπ, χαρακτήρισε «φανταστικό» και «σπουδαία είδηση» το ότι ο βρετανικός λαός «πήρε πίσω τη χώρα του».

«Το έλλειμμα δημοκρατίας, η επιβολή αντιλαϊκών επιλογών, τα διχαστικά στερεότυπα Βορρά - Νότου είχαν αποτέλεσμα ένα βαθύ διχασμό. Οι λαοί του Βορρά να θεωρούν ότι πληρώνουν τα σπασμένα του Νότου και οι λαοί του Νότου να θεωρούν δικαίως ότι ο Βορράς δεν στέκεται αλληλέγγυος απέναντί τους, αλλά τιμωρεί». Αυτά είναι μερικά από τα αίτια του συνεχώς εντεινόμενου ρεύματος ευρωσκεπτικισμού στην ΕΕ, όπως δήλωσε ο Α. Τσίπρας σχετικά με το Brexit. Και συνόψισε: « Ή θα είναι το ξύπνημα του υπνοβάτη ή η αρχή του τέλους».

Υπεύθυνη για την κρίση της Ευρώπης είναι η αυστηρή πολιτική λιτότητας, είπε ο Ιταλός ευρωβουλευτής και επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Ε.Κ) Τζ. Πιτέλα, ενώ και ο Φ. Ολάντ επεσήμανε ότι «Η Ευρώπη είναι μια μεγάλη ιδέα και όχι μόνο μια μεγάλη αγορά και προφανώς επειδή το έχουμε ξεχάσει, γι’ αυτό και την έχουμε χάσει αυτήν την Ευρώπη».

Και επειδή τα δημοψηφίσματα και οι εκλογές που θ΄ ακολουθήσουν του Brexit, όπως οι αυριανές στην Ισπανία (οι  δεύτερες σε έξι μήνες), θα εντείνουν το ρεύμα αντίδρασης σε μια γερμανική τραπεζοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι επιτακτική η ανάγκη αλλαγής πλεύσης στην εφαρμοζόμενη πολιτική λιτότητας.

Όσο θα συνεχίζεται η επίκληση του δήθεν «λαϊκισμού» από χορτάτους ηγέτες και ηγετίσκους, μόνο θυμηδία και οργή θα προκαλεί στις πλειοψηφίες των ευρωπαίων πολιτών β΄κατηγορίας που ακροβατούν στα όρια της φτώχιας και της εξαθλίωσης.  Και όσο οι ¨συντηρητικές φιλελεύθερες «αντουαννέτες» θα συνεχίζουν να συναινούν σε καταστροφικές πολιτικές εξυπηρέτησης των άπληστων οικονομικών ελίτ, οι ακραίες φωνές θα διοχετεύουν  αποσχιστικές ρητορικές μίσους και απομόνωσης. Είναι απαίτηση των καιρών για  πολιτικές που θα θέσουν στο επίκεντρο τον πολίτη και τις ανάγκες του και όχι τις οικονομικές φλυαρίες στα αυτιά  ανθρώπων  που τρώνε στα σκουπίδια.

Κρίνοντας και από το αντίστοιχο περυσινό ελληνικό δημοψήφισμα με 62% «όχι» σε νέες πολιτικές λιτότητας, το Brexit αποδεικνύεται ότι δεν ήταν μεμονωμένο γεγονός. Ήταν ένα κομβικό σημείο στην ιστορία της ΕΕ, και αν δεν εκληφθεί στις κανονικές του διαστάσεις, ακόμα 26 –exit θα σηματοδοτήσουν αργά ή γρήγορα την αποδόμηση της Ευρώπης των Τραπεζών.
___________________________________________________________ 

Δηλώσεις Κάμερον μετά το δημοψήφισμα


Δηλώσεις Ολάντ για το Brexit 


   

A. Τσίπρας για τα αίτια του Brexit


Πηγές:

http://www.protothema.gr/politics/article/589747/tsipras-gia-brexit-i-tha-einai-to-xupnima-tou-upnovati-i-i-arhi-tou-telous  

Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!



Είθε να σημάνει η Ανάσταση του Κυρίου το πέρασμά μας από τις δυσκολίες μιας πολυετούς πορείας προς το Γολγοθά σε μια καλύτερη, πιο αισιόδοξη εποχή ανθρωπιάς και αλληλεγγύης για όλους!



Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση!

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

Το «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» επίκαιρο 42 χρόνια μετά

13/11/2015: Από την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι (www.imerisia.gr)
Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος, συνηθίζει  να λέει η λαϊκή σοφία και τα γεγονότα της πρόσφατης πολύνεκρης τρομοκρατικής επίθεσης από φανατικούς του ισλαμικού κράτους στην καρδιά της Ευρώπης, στο Παρίσι, φαίνεται πως για μια ακόμα φορά το επιβεβαιώνουν.  Τρεις ομάδες εφτά τρομοκρατών- εκ των οποίων οι τρείς Γάλλοι πολίτες- με όπλα στρατιωτικού τύπου και ζωσμένοι με εκρηκτικά, επιτέθηκαν το βράδυ της Παρασκευής σε πολυσύχναστα μέρη της γαλλικής πρωτεύουσας με τελικό απολογισμό τουλάχιστον 129 νεκρούς και 352 τραυματίες. Ήταν μια πράξη πολέμου, όπως τη χαρακτήρισε ο πρόεδρος της Γαλλίας, Φ. Ολάντ.

Η ευρωπαϊκή «11η Σεπτεμβρίου», σχεδόν ένα χρόνο μετά την πρώτη αιματηρή επίθεση στο  Παρίσι, όπως αναμενόταν προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση σε όλο το δυτικό κόσμο, πυροδοτώντας μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων που ο χρόνος θα δείξει την αποτελεσματικότητά τους. Η αρχή έγινε με την ανάδειξη της αναγκαιότητας λήψης δραστικών μέτρων εναντίον της «αυξανόμενης κυκλοφορίας ξένων τρομοκρατών» σε θέμα πολύ ψηλά στην ατζέντα της συνόδου των G20 των ηγετών των 20 πλουσιότερων χωρών, που πραγματοποιήθηκε στην Αττάλεια της  Τουρκίας υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Η διαχείριση των συνόρων και η αεροπορική ασφάλεια θεωρήθηκαν ως στόχοι επείγουσας υλοποίησης, ενώ ως άμεση απάντηση στις τρομοκρατικές επιθέσεις 10 μαχητικά γαλλικά αεροσκάφη πραγματοποίησαν επίθεση βομβαρδίζοντας στόχους στην πόλη Ράκα, προπύργιο του Ισλαμικού Κράτους στην ανατολική Συρία.
Αν και είναι αυτονόητος ο αποτροπιασμός και η βαθιά θλίψη κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου για την εν ψυχρώ δολοφονία και τον τραυματισμό τόσων ανυποψίαστων θυμάτων στη γαλλική πρωτεύουσα, κάποιες βαθύτερες σκέψεις για το τι αποτελέσματα μπορεί να έχουν τέτοιες ενέργειες, προφανώς είναι πιο αποτελεσματικές από τις προσευχές.  Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η Ευρώπη μετά την προχθεσινή επίθεση αναδιπλώνεται, οχυρώνεται, φράζει τα σύνορά της και γίνεται περισσότερο φοβική ενισχύοντας ακόμα περισσότερο τις ακραίες εθνικιστικές φωνές που ούτως ή άλλως δεν έτρεφαν και τα καλύτερα των συναισθημάτων για τα κύματα των προσφύγων και των μεταναστών.

Αν και υπήρξαν πληροφορίες πως δυο από τους δράστες είχαν περάσει στη γηραιά ήπειρο μέσω των προσφυγικών ροών που έρχονται με σαπιοκάραβα και λέμβους από την Τουρκία, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι μια τρομοκρατική οργάνωση με 4 δις δολάρια προϋπολογισμό θα έστελνε τους «ακτιβιστές» της μέσω πιο ασφαλών δρόμων και όχι με κίνδυνο να θαλασσοπνιγούν στο Αιγαίο όπως δεκάδες από τους 562.355 πρόσφυγες που έφτασαν στην Ελλάδα τους τελευταίους δέκα μήνες. Το σίγουρο είναι ότι υπό το πρίσμα των τελευταίων εξελίξεων, μια Ευρώπη που θα επανεξετάσει το αν και πόσους πρόσφυγες θα υποδέχεται θα οδηγήσει στον ορατό κίνδυνο εγκλωβισμού χιλιάδων απελπισμένων ανθρώπων στην Ελλάδα της κρίσης. Ακόμα και πριν τα γεγονότα της Παρασκευής ο Β. Σόιμπλε είχε δηλώσει ξεκάθαρα πως ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μ. Σούλτς δίνει την «λάθος εικόνα» ότι όλοι [οι πρόσφυγες] είναι ευπρόσδεκτοι. Ήδη στις πρώτες χώρες που υλοποιούν το δόγμα Σόιμπλε συμπεριλαμβάνονται η Γερμανία που επαναφέρει τη συνθήκη «Δουβλίνο ΙΙ» και η Πολωνία που δήλωσε ότι δεν θα δεχτεί άλλους πρόσφυγες.

Οι συνθήκες ασφυξίας γίνονται ορατές καθημερινά στα ελληνικά νησιά που καθώς υποδέχονται το κύριο ρεύμα των προσφύγων βασίζονται κυρίως στις υπηρεσίες εθελοντικών οργανώσεων προκειμένου να κάνουν το στοιχειώδες ανθρωπιστικό καθήκον σε ανθρώπους που προσπαθούν να σώσουν απλά τη ζωή τους από την βαρβαρότητα  ενός παρανοϊκού πολέμου στη Μ. Ανατολή.
Και όλα αυτά σε μια Ελλάδα που περνάει στη φάση ενός 3ου (πολύ σκληρότερου από τα προηγούμενα) Μνημονίου, διατηρώντας στον εργασιακό στίβο μόλις 3,5 εκατομμύρια από τα 11!  Σ΄ αυτή τη τόσο δύσκολη περίοδο, η Ευρώπη των Τραπεζών αγνοεί το μερίδιο της ευθύνης της για την κατάντια μιας χώρας σε αποικία χρέους που έχει (εκτός των άλλων) το θλιβερό προνόμιο να είναι πύλη εισόδου για χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, αρνούμενη κατηγορηματικά να χαλαρώσει τους όρους «δημοσιονομικής προσαρμογής», αλλά απαιτώντας την επιτάχυνση των ψηφισμένων μέτρων.

Μέσα στα προαπαιτούμενα για την επίτευξη της «αναζωογονητικής» ανακεφαλαίωσης των Τραπεζών με 14,4 δις €, είναι η μείωση των οικονομικών κριτηρίων για την άρση του πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας από τους 200.000 δανειολήπτες που αδυνατούσαν να πληρώσουν και προστατεύονταν ως τώρα. Το προεκλογικό σύνθημα του τωρινού πρωθυπουργού Α. Τσίπρα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» κάλυψε ανερυθρίαστα την καλοκαιρινή ψήφιση -κοντά στο δεκαπενταύγουστο- του νόμου που μεταξύ των άλλων μειώνει έως και στο μισό της εμπορικής αξίας την τιμή του πλειστηριασμού, ενώ ταυτόχρονα θα επιτρέπεται στα κερδοσκοπικά «κοράκια» των distress funds να επισκέπτονται το ακίνητο, συνοδεία δικαστικού επιμελητή, το αργότερο 7 μέρες πριν την ημέρα του πλειστηριασμού.   Αυτά τα κερδοσκοπικά κεφάλαια θα χρηματοδοτηθούν και από την Παγκόσμια Τράπεζα  για να επιτελέσουν το… εξαιρετικό έργο της προσφυγοποίησης χιλιάδων πολιτών μέσα στην ίδια τους τη χώρα, με την αγαστή συνεργασία της πρώτης «αριστερής» κυβέρνησης!

Αφού, λοιπόν, στερήθηκαν το «Ψωμί» επί μια 5ετία τώρα εκατομμύρια συμπολίτες μας, σε μια πρωτοφανή «θεραπεία» Σοκ που επιβλήθηκε από 5 συγκυβερνήσεις, θα πεταχτούν κυριολεκτικά στο δρόμο στα χνάρια της ίδιας ανάλγητης φιλοσοφίας που εφαρμόστηκε στην Ισπανί, μια χώρα με 2,6 εκ. παιδιά στην φτώχια και στον κοινωνικό αποκλεισμό.

Και είναι αυτός ο κοινωνικός αποκλεισμός που αποστερώντας την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή τους καθιστά να τείνουν ευήκοων ους σε ριζοσπαστικά και ακραία κινήματα ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, είτε ζουν στα γκέτο του Παρισιού, είτε σε χαρτόκουτα στους δρόμους της Μνημονιακής Αθήνας. Τα κηρύγματα μίσους φυτρώνουν ευκολότερα σε ψυχές κουρασμένες από την εγκατάλειψη και την αδιαφορία του κράτους και των εχόντων, κάτι που συνηθίζει να ξεχνά η Ευρώπη των οικονομικών συμφερόντων, καθώς βαθμιαία κάνει ό,τι περνάει από το χέρι των ηγετών της να περιστείλει τις ατομικές ελευθερίες (και τα πρόσφατα τρομοκρατικά γεγονότα με το στρατό στους δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας και την απαγόρευση της κυκλοφορίας το επιβεβαιώνουν).

Αν πέσουμε στην παγίδα να θέσουμε σε υψηλότερη προτεραιότητα την ασφάλεια από την ελευθερία και τη δημοκρατία, θα τα χάσουμε όλα στο τέλος. Το παράδειγμα της απεμπόλησης της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας με μόνο στόχο την ενίσχυση των τραπεζών, είναι μόνο η αρχή.

Κλείνοντας, να υπενθυμίσουμε ότι βασικός μοχλός που μπορεί να αλλάζει σε βάθος και με εξαιρετική αποτελεσματικότητα την ανθρώπινη φύση δεν είναι ούτε οι θρησκείες, ούτε τα μισαλλόδοξα εθνικιστικά κηρύγματα μίσους, αλλά η Παιδεία, το τρίτο αίτημα των εξεγερμένων φοιτητών του Πολυτεχνείου, πριν 42 χρόνια.

Αλλά πρώτος απ΄ όλους και ο μεγάλος συμπατριώτης μας φιλόσοφός Σωκράτης το χε τονίσει 23 αιώνες πριν:
«Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει», δηλαδή, η μόρφωση, όπως ακριβώς μια εύφορη γη, φέρνει όλα τα καλά.
__________________________________________________________________


Ελλάδα, 2015: Από τα 11,5 εκ. πολιτών μόνο τα 3,2 είναι εργαζόμενοι!

Προεκλογικός...Τσίπρας: Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη

 

 Ανιστόρητος Μπογδάνος: Τα αγνά παιδιά του Πολυτεχνείου άνοιξαν τον δρόμο για να αλλάξει η δικτατορία και να χάσουμε την Κύπρο!


Πηγές:

Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

Η ελπίδα...πέταξε!

Του Δ. Χατζόπουλου


H ολιγοήμερη καλοκαιρινή ραστώνη από τη μέρα που είχαμε την αναδίπλωση της (συγ)υβέρνησης στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και την εισήγηση ενός νέου, βαρύτερου Μνημονιακού προγράμματος 86 δις. ευρώ, έλαβε απότομα τέλος, επιφυλάσσοντας μια δυσάρεστη έκπληξη για όλους που πίστεψαν στην «ελπίδα που θα ερχόταν» , μεσούντων μάλιστα των μπάνιων του λαού.
Αρκετά νωρίτερα πριν το Φθινόπωρο και τα πρωτοβρόχια,  οι πολιτικές και οι συνακόλουθες οικονομικές εξελίξεις είναι τόσο καταιγιστικές, που δεν θα μπορούσαμε ν΄ αποφύγουμε την απαραίτητη αναφορά στο νέο σκηνικό που διαμορφώθηκε τις τελευταίες μέρες:

  • Μετά από μια ολονύχτια συνεδρίαση ψηφίστηκε με 222 ΝΑΙ (λιγότερα κατά 7 από την ψηφοφορία του Ιουλίου) και έγινε νόμος του κράτους το «Σχέδιο Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και Ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Συμφωνίας Χρηματοδότησης», ή αλλιώς το 3ο Μνημόνιο.

  •           Από κυβερνητικής πλευράς υπήρξαν 32 ΟΧΙ, 11 ΠΑΡΩΝ και ένας απών, ενώ ιδιαίτερα καυστικές ήταν και οι ομιλίες συμπολιτευόμενων και μη:  
  • Ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας υπερασπίστηκε την επιλογή για το νέο πρόγραμμα λέγοντας ότι το δίλημμα που έθεσαν οι εταίροι δεν ήταν μνημόνιο ή άτακτη χρεοκοπία, αλλά μνημόνιο με ευρώ ή μνημόνιο με δραχμή.  Για το ο ενδεχόμενο προσφυγής σε εκλογές απαντώντας σε σχετικές αναφορές του προέδρου της ΝΔ, Ευάγγελου Μεϊμαράκη, επεσήμανε με νόημα: «Μην θέτετε τέτοια αιτήματα από το βήμα της Βουλής, γιατί ενίοτε γίνονται δεκτά».
  • Ο πρόεδρος της ΝΔ τάχθηκε κατά των πρόωρων εκλογών, αλλά δήλωσε την ετοιμότητα της ΝΔ για μια αναμέτρηση εάν αυτό αποφασιστεί: «Ποτέ δεν φοβηθήκαμε τη βούληση των πολιτών» ανέφερε, εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι σε περίπτωση πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, το αποτέλεσμα θα είναι υπέρ της ΝΔ. Τόνισε, όμως, ότι οι εκλογές θα πάνε τη χώρα αρκετά πίσω και θα ανακόψουν την πορεία της οικονομίας.
  • Ο επικεφαλής του Ποταμιού Σ. Θεοδωράκης είπε ότι «H συμφωνία είναι η τελευταία ευκαιρία για να περάσουμε στην εποχή της αλήθειας. Δεν σας εμπιστευόμαστε, αλλά δεν έχουμε άλλο δρόμο. Στηρίζουμε, αλλά συνεχίζουμε τη σύγκρουση».
  • Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φ. Γεννηματά, σε ανάλογο κλίμα δήλωσε από το βήμα της Βουλής ότι «Κύριε Τσίπρα αποτύχατε σε όλα, ο βασιλιάς είναι γυμνός... Το copyright του μνημονίου ανήκει αποκλειστικά σε σας κ. Τσίπρα και κ. Καμμένε, όλες οι αρνητικές επιπτώσεις για τη χώρα φέρουν την υπογραφή σας».
  • Ο γ. γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας επεσήμανε απευθυνόμενος στη συγκυβέρνηση ότι: «Για ένα είστε προβλέψιμοι: Δεν θα διστάσετε να χρησιμοποιήσετε ακόμη και την βία προκειμένου να περάσετε όλα τα μέτρα...όμως, όσο και να τροχίζετε την λαιμητόμο, κάποια στιγμή οι λαοί, θα αφήσουν το σκοινί και θα βρεθείτε στη τροχιά της».
  • Στην πρόεδρο της Βουλής Ζ. Κωνσταντοπούλου ανήκει σίγουρα ο πιο καυστικός λόγος, καθώς διαφοροποίησε τη θέσης από την ψήφιση του νέου προγράμματος λέγοντας πως την πληγώνει και την στενοχωρεί το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται ένας ακόμη πρωθυπουργός μνημονίων:
«...Δεν θα υπερασπιστώ σήμερα άλλο τον πρωθυπουργό, γιατί με έπεισε ότι δεν πρέπει να το κάνω, όταν είπε ότι είναι σουρεαλισμός να λέω ότι τον στηρίζω και να μην ψηφίζω μνημόνια...Δεν εκτίμησε ότι στο πρόσωπό του δεν στήριξα μόνο έναν αγαπημένο σύντροφο, αλλά και το πολιτικό κεφάλαιο του πρώτου αριστερού πρωθυπουργού που γέμισε με ελπίδα τον ελληνικό λαό... Με πληγώνει και με στενοχωρεί η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να πεταχτούν στα σκυλιά οι σύντροφοι που διαφώνησαν μαζί του...»
Από τους ανθρώπους που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρωβουλή, προεξάρχουσα υπήρξε και η παρέμβαση του Μ. Γλέζου που δήλωσε «...Να μην αποτελέσει η Αριστερά μια εφταμηνίτικη παρένθεση... Σταματήστε να βιάζετε τις συνειδήσεις, σταματήστε να διαγράφετε και να καταστρέφετε τις ελπίδες και τα οράματα».
Στο ίδιο κλίμα και η συνέντευξη του απελθόντα Υπ.Οικ. Γ. Βαρουφάκη στον Guardian (ο οποίος επίσης καταψήφισε τη νέα μνημονιακή συμφωνία): «Η Βουλή ενέκρινε μία συμφωνία, η οποία επιτρέπει στους ολιγάρχες να αποκομίζουν τεράστια κέρδη και να συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν...
«Το νέο πρόγραμμα σκλαβώνει τους εργαζόμενους και τις οικογένειες, επιβάλλοντας σκληρές περικοπές στα κοινωνικά επιδόματα, ενώ επιτρέπει στις μεγάλες εταιρείες να εξαγοράσουν με πολύ χαμηλές τιμές ελληνικά περιουσιακά στοιχεία». Επίσης, εκτιμά το αυτονόητο, ότι οι περικοπές συντάξεων θα είναι τόσο μεγάλες, ώστε θα επηρεαστεί δυσμενώς η καταναλωτική ζήτηση, γεγονός που θα οδηγήσει σε αύξηση της ανεργίας.
Παράλληλα με την προετοιμασία της υπερψήφισης του 3ου Μνημονίου, είχε προηγηθεί  και η επίσκεψη των...θεσμών (κατ΄ ευφημισμόν Τρόικα  πια), αφού πρόκειται για κουαρτέτο :
Ο Ντέκλαν Κοστέλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Ράσμους Ρέφερ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η Ντέλια Βελκουλέσκου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και ο Νικόλα Τζαμαριόλι, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας - European Stability Mechanism - ESM (ενός εκ των δανειστών).
Αν αναρωτιέται κανείς γιατί όλη αυτή η κινητοποίηση ένθεν κακείθεν, η απάντηση βρίσκεται αφενός στο μέγεθος ενός οικονομικού προγράμματος «μαμούθ» 86 δισεκατομμυρίων ευρώ με αποπληρωμή για...32 χρόνια, με την πρώτη δόση 13 δις € να εκταμιεύεται έως 20/8 και να μοιράζεται κατά 10 δις στην ανακεφαλαιωποίηση των...πληγωμένων Τραπεζών από το capital control  και τα υπόλοιπα 3 δις μέσα στο Φθινόπωρο, ανάλογα με την επιτυχή ψήφιση των επώδυνων μέτρων. Η δεύτερη δόση για τις τράπεζες θα είναι έως 15 δισ. ευρώ, ανάλογα με τις ανάγκες που θα προκύψουν από τα stress test και σε κάθε περίπτωση πριν τις 15 Νοεμβρίου.
Μια σύντομη αναφορά στα νέα μέτρα που φέρνει η «αριστερή» μνημονιακή συμφωνία με το σύνολο των δανειστών είναι η ακόλουθη:
-    Ίδρυση ενός νέου Ταμείου με περιουσιακά στοιχεία Δημοσίου και Τραπεζών, με στόχο κεφάλαια ύψους 50 δις, όπου τα 25 θα καλύψουν τις τράπεζες, 12,5 θα δοθούν στο χρέος και 12,5 δις στην (πιθανή) ανάπτυξη.
-    Κατάργηση της έκπτωσης στο αγροτικό πετρέλαιο από τα 66 ευρώ στα 330 ευρώ από 1/10/2016. Επίσης προκαταβολή φόρου 55% για εισοδήματα του 14, από 27,5%.
-    Η σταδιακή αύξηση της προκαταβολής φόρου για ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίους επιχειρηματίες από το 55% σε 75% για τα εισοδήματα του 2015 και σε 100% (!!!)  για τα εισοδήματα του 2016.
-    Η μείωση του ακατάσχετου ορίου μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων από τα 1.500 στα 1.000 ευρώ. Σε ό,τι αφορά τις καταθέσεις, το ακατάσχετο όριο μειώνεται στα 1.250 ευρώ για κάθε φυσικό πρόσωπο, μόνο όμως για ένα πιστωτικό ίδρυμα.
-    Διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και αποπληρωμή του σε 5 δόσεις (παρόλο που μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων πίστεψε τις περί αντιθέτου εξαγγελίες του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης»)...
-    Εφαρμογή όλων των συστάσεων του ΟΟΣΑ που προβλέπονταν από την Εργαλειοθήκη Ι (πλην των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων) και όλων των συστάσεων της Εργαλειοθήκης ΙΙ σχετικά με τα μη αλκοολούχα ποτά και τα πετρελαιοειδή.
-    Εφαρμογή της «ρήτρας μηδενικού ελλείμματος» σχετικά με τις συντάξεις, σταδιακή κατάργηση του καθεστώτος πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και αλλαγή προϋποθέσεων καταβολής ελάχιστης εγγυημένης στα 67 έτη.  Η επιπλέον «ψυχρολουσία» ήρθε με την εφαρμογή του Ν. 3863/2010 από τον υφυπουργό Εργασίας Π. Χαϊκάλη, σύμφωνα με την οποία η κατώτατη σύνταξη για όσους βγήκαν από 1/1/2015 μειώνεται στα 15 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη (ήτοι 15x 26,18=392,7 €) από 486...
Εδώ ν΄αναφέρουμε ότι θα υπάρξουν κατώτατες συντάξεις κάτω από 200 ευρώ για όσους συνταξιοδοτούνται πριν από το 67ο έτος της ηλικίας τους, με ανοικτό το ενδεχόμενο εισοδηματικών κριτηρίων για τους υπόλοιπους. Οι αυξήσεις ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης θα αφορούν ακόμα και ασφαλισμένους με βαριές αναπηρίες, οικοδόμους αλλά και εργαζόμενους σε πολύ σκληρές συνθήκες εργασίας (υπερβαρέα) καθώς και ένταξη όλων των επικουρικών ταμείων (ενστόλων, ναυτικών, δικηγόρων, μηχανικών και ελευθέρων επαγγελματιών) στο επικουρικό των μισθωτών (ΕΤΕΑ), σύμφωνα με το «βαρύ» ασφαλιστικό πακέτο με τα προαπαιτούμενα του τρίτου μνημονίου.
-    Στα εργασιακά του δημοσίου, εφαρμογή νέου ενιαίου μισθολογίου από 1/1/16 (με μια σειρά επιδόματα που υπάρχουν σήμερα, και αναφέρονται ως «προσωπική διαφορά», θα περάσουν στον μισθό και θα υποστούν περικοπές). Στον ιδιωτικό τομέα Διαβούλευση και επανεξέταση υφιστάμενου πλαισίου της αγοράς εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της συλλογικής δράσης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων (Οκτώβριος 2015).
-    Στις δαπάνες υγείας επιβάλλεται πλαφόν 1,4 δισ. ευρώ για κάθε χρόνο από το 2016 έως το 2018.
Παρά τα προαναφερόμενα μέτρα που είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε λουκέτα χιλιάδες επιχειρήσεις (από την αύξηση του ΦΠΑ και την υπερφορολόγιση) και περαιτέρω αύξηση της ανεργίας (ήδη αυξήθηκε τον περασμένο Ιούλιο κατά 1,75%), οι γερμανοί αξιωματούχοι  περί άλλα τυρβάζουν και όχι άδικα, αφού πρόκειται για μια –ακόμα- πολύ κερδοφόρα συμφωνία.
 Έτσι, «πολύ γενναιόδωρους» (!!!) χαρακτήρισε τους όρους του τρίτου δανείου προς την Αθήνα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε συνέντευξή του στο ZDF. Ως αναμένετο υποβάθμισε το γεγονός της επιμονής του ΔΝΤ στο θέμα της βιωσιμότητας του (τεράστιου πια) ελληνικού χρέους που σε ένα χρόνο θα πλησιάζει τα 400 δις € απομακρύνοντας κάθε πιθανότητα αποπληρωμής και ανάπτυξης.
Στο εσωτερικό της χώρας, μετά τις...κοκορομαχίες για το ποιο Μνημόνιο είναι το μεγαλύτερο, ξεχώρισαν 2 πολύ πρόσφατα γεγονότα, ενδεικτικά του νέου τρόπου διακυβέρνησης του Α. Τσίπρα, που εγκαινιάστηκε μετά το δημοψήφισμα:
Το πρώτο είναι η απόφαση παραχώρησης για 50 έτη 14 περιφερειακών αεροδρομίων στην κρατικών συμφερόντων γερμανική Fraport-Slentel, με αντίτιμο 1,23 δις €, ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο σε αποκρατικοποιήσεις, με απροσδιόριστη επί του παρόντος αποτελεσματικότητα.
Το δεύτερο νέο στοιχείο στην νέα μνημονιακή (κατ΄τα άλλα «αριστερή») κυβέρνηση είναι η σημερινή απόφαση για κλείσιμο της Βουλής ώστε σε 3 θερινά τμήματα, επιλεγμένης σύνθεσης «μη ανταρτών» βουλευτών του Σύριζα να επικυρωθεί το σύνολο των εφαρμοστικών νόμων ως τα τέλη Σεπτέμβρη και να διευκολυνθεί η εκταμίευση των δόσεων.
 Είναι γεγονός ότι η στροφή 180 μοιρών της κυβερνητικής ομάδας του Σύριζα, όπως εκφράστηκε με τον μίνι ανασχηματισμό και το νέο Μνημόνιο και ολοκληρώνεται με το κλείσιμο της Βουλής, δεν θα μπορέσει να είναι βιώσιμη χωρίς την προσφυγή εκ νέου στη λαϊκή εντολή που καταστρατηγήθηκε βάναυσα και διαστρεβλώθηκε επί τα χείρω.
Σ΄αυτή την περίπτωση που θα επιβάλλουν σύντομα οι συνθήκες, θα κληθούμε, εμείς πια,  ν΄ απαντήσουμε στο ερώτημα:
Θέλουμε να ζήσουμε με ξενιτεμό, ανεργία, φτώχια, κατασχέσεις, σε μια αποικία αέναου χρέους με υποθηκευμένη την ιδιωτική και δημόσια περιουσία χωρίς καμιά προοπτική ανάπτυξης για μας ή τα παιδιά μας, αρκεί να εξασφαλίσουμε την τροφοδοσία των τραπεζών με ευρώ, ή θέλουμε να κερδίσουμε μια ζωή παραγωγικής δημιουργίας με αξιοποίηση κάθε είδους έμψυχου και άψυχου πλούτου αυτής της ιστορικής γωνιάς του πλανήτη που μας κληροδότησαν με αγώνες οι πρόγονοί μας;
Σύντομα, πολύ σύντομα, θα έχουμε την ιστορική ευκαιρία να αποφασίσουμε.

_____________________________________________________________  
Η ομιλία του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα σ - 14/08/2015 Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν θα υπερασπιστώ άλλο τον Πρωθυπουργό


Πηγές:


Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Ανοιχτή επιστολή στον Αλέξη Τσίπρα



Εξοχότατε κύριε πρωθυπουργέ, 
είναι η πρώτη φορά που απευθύνομαι με ανοιχτή επιστολή μου σε πρωθυπουργό και δεν θα το κανα σε οποιονδήποτε από τους προκατόχους σου, ενδεχομένως γιατί θεωρούσα ότι θα ταν άσκοπο, αφού εκπροσωπούσαν αμετάκλητα τις «παλαιοκομματικές» πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σ΄ αντίθεση με σένα, έναν σχεδόν συνομήλικο ηγέτη που φαινόταν να πρεσβεύει μηνύματα αριστερής αλλαγής σε μια χώρα υπό 5ετή κατοχή των «αγορών».
Έχοντας ψηφιστεί από το 36% των πολιτών στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου (41% μαζί με τους ΑΝΕΛ), αντιπροσώπευσες την ελπίδα που ερχόταν, όπως πολύ εύστοχα περιέγραψε και το προεκλογικό σύνθημα της καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ. Στους έξι μήνες που μεσολάβησαν από τότε, όλοι είχαμε πιστέψει ότι οι ομολογουμένως δύσκολες διαπραγματεύσεις θα κατέληγαν σε μια συμφωνία, πιθανότητα με κάποια δύσκολα μέτρα, αλλά σίγουρα με αναπτυξιακή προοπτική και με προοπτικές ανάκτησης της εθνικής αξιοπρέπειας.
Στο σημείο αυτό να σου επισημάνω, αγαπητέ Α. Τσίπρα, πως εδώ και τέσσερα χρόνια ανήκω κι εγώ στατιστικά στη μεγάλη ομάδα της «ντροπής» του 1,5 εκατομμυρίου πρώην εργαζομένων, στα 3 εκατομμύρια ανασφάλιστους και στα 5 εκατομμύρια στα όρια της φτώχιας . Υπάχθηκα σε όλες αυτές τις κατηγορίες από την εποχή που ξεκίνησε τη μνημονιακή πολιτική η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και είδα από τότε ότι  τα δύο Μνημόνια και το ένα Μεσοπρόθεσμο των σχεδόν 60 δισεκατομμυρίων ευρώ, απλά επέτειναν την εξαθλίωση, τη φτωχοποίηση και της αυτοκτονίες. 
Μετά από τρεις αποτυχημένες ν΄ αντιμετωπίσουν το πρόβλημα κυβερνήσεις, η ραγδαία δημοσκοπική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ φάνταζε και σε μένα - μαζί με πολύ κόσμο - η μοναδική ελπίδα για ανάκτηση της αξιοπρέπειας και την εδραίωση της ελπίδας για την ανοικοδόμηση της χώρας. Δε σου κρύβω πως από τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης, συγκινήθηκα από πολλές ενέργειές της, όπως το να αποκαταστήσει τους βίαια απολυμένους από την ΕΡΤ, τους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης και τις καθαρίστριες, καθώς και από τη διάλυση του κλίματος φόβου, καθώς χωρίς κάγκελα μπορούσαμε να διαδηλώσουμε παντού, ακόμα και ως την έμπρακτη στήριξη στις προσπάθειες της νέας κυβέρνησης.
Ακόμα και η εξαγγελία διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή όχι των μέτρων «Γιουγκέρ» που θορύβησε τους δανειστές μας θεωρήθηκε ως εξαιρετική πράξη δημοκρατικής προσφυγής στη λαϊκή βούληση και σε πολύ μεγάλο ποσοστό, εν μέσω καλοκαιριού οι άνθρωποι με χαρά πήγαν να ψηφίσουν για να στηρίξουν (όπως αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος την πρότασή σου του «ΟΧΙ» στην πρόταση των δανειστών. Το ηχηρό αποτέλεσμα άρνησης σε ποσοστό 62% θορύβησε και τους ξένους και τους εγχώριους δημοπράτες του φόβου και της προπαγάνδας. Το ότι είχε ξεκινήσει ο τραπεζικός στραγγαλισμός και το capital control δεν επηρέασαν καθόλου τους συμπατριώτες μας, που απεναντίας νίκησαν το φόβο τους για να ενισχύσουν τη διαπραγματευτική δύναμη σου (έτσι πίστευαν).
Και όταν απευθύνθηκες στο Ευρωκοινοβούλιο υπογραμμίζοντας ότι σε ένα χρόνο η χώρα στερήθηκε 7,2 δις ευρώ από το προηγούμενο πρόγραμμα, αλλά ταυτόχρονα αποπλήρωσε 17,5 δις στους δανειστές, πάλι μας έκανες να φουσκώσουμε από υπερηφάνεια, γνωρίζοντας πως κανείς προκάτοχος σου δεν είχε απεικονίσει έτσι την καταστροφή των Μνημονίων στη χώρα.
Και μετά ακολούθησε το σοκ και δέος της περασμένης Τετάρτης 15 Ιουλίου που στη Βουλή κατατέθηκε η άτακτη συνθηκολόγηση, υπό την απειλή grexit, με τον τίτλο «Διαπραγμάτευση και Σύναψη Δανειακής Σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΣΜ)» που αποτέλεσε και το αποτέλεσμα της συμφωνίας σου με τους δανειστές.
Θα σταθώ σε δύο πολύ σημαντικά σημεία:
Το πρώτο ότι είχες πει ρητά και κατηγορηματικά , ξανά στη Βουλή, περίπου 40 μέρες πριν ότι:
«Όριο για μας είναι η επίτευξη μιας δίκαιης και βιώσιμης συμφωνίας. Η Βουλή δεν πρόκειται να ψηφίσει νέο μνημόνιο...ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προσδοκούν πως η χώρα θα οδηγηθεί σε τρίτο μνημόνιο. Η συμφωνία δεν έχει κλείσει γιατί δεν υπογράψαμε ό,τι μας έφεραν, όπως έκαναν οι προηγούμενοι».
To διέψευσες κατηγορηματικά φέρνοντας όχι απλώς το πρόγραμμα «Γιούγκερ» των 8-10 δις που καταψηφίσαμε, αλλά  μια ... Μνημονιάρα 82 δις ευρώ και 3ετούς (τουλάχιστον διάρκειας).
Το δεύτερο αξιομνημόνευτο είναι ότι ούτε εσύ, ούτε ο Ε. Τσακαλώτος δεν εκφραστήκατε στις ομιλίες σας στη Βουλή με απόλυτη βεβαιότητα ότι το νέο πρόγραμμα- στην πλειοψηφία των οποίων [μέτρων] δεν πιστεύετε, αλλά είσαστε αναγκασμένοι να εφαρμόσετε- θα καταστήσει βιώσιμο το χρέος και ότι θα σημάνει την αναστροφή της καταστροφής.
«Υπάρχουν πολλές μεταρρυθμίσεις που συνεχίζουν να είναι σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και θα επηρεάσουν πολλές κοινωνικές ομάδες, με αμφίβολη αναπτυξιακή ροπή...Η άλλη πλευρά [οι Ευρωπαίοι] δεν δέχτηκε την έκτακτη εισφορά στις μεγάλες επιχειρήσεις πάνω από 500.000 ευρώ, συνεχίζοντας τη θεωρία ότι οι πλούσιοι για να δουλεύουν περισσότερο θέλουνε περισσότερα χρήματα, ενώ οι φτωχοί για να δουλεύουν περισσότερο και να έχουν περισσότερα κίνητρα πρέπει να έχουν λιγότερα χρήματα...Έχουμε μια υπόσχεση για το χρέος μετά το 2022» (!!!), δήλωσε ξεκάθαρα ο ΥπΟικ. και ελπίζω να είμαι ο μόνος που ξαφνιάστηκα.
Και πως θα μπορούσε άλλωστε να μη γίνει κάτι τέτοιο, αφού στο νέο «πακέτο» συμπεριέλαβες τα μέτρα και των δύο «εργαλειοθηκών» του ΟΟΣΑ, άνοδο του ΦΠΑ, μείωση των συντάξεων, απελευθέρωση απολύσεων, καταστροφή του τουρισμού και της γεωργίας, μα ούτε ένα αναπτυξιακό μέτρο!
Δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου ότι μόνο 39 βουλευτές του Σύριζα διαφοροποιήθηκαν από την κυρίαρχη τάση των 229 να ψηφίσουν ένα νομοθέτημα-τέρας, που εκτός από τις γνωστές Μνημονιακές καταστροφές προβλέπει και τη μεταφορά δημόσιας περιουσίας 50 δις σε ειδικό Ταμείο για ξεπούλημα εντός τριετίας για την αποπληρωμή μέρους του χρέους. Δηλαδή, υπεραμύνθηκες μέτρων που δεν τόλμησε ακόμα και η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να κάνει, εξανεμίζοντας κάθε ελπίδα όχι μόνο να έρθει μόνιμα, αλλά ούτε ως περαστική από τη χώρα.
Και όλα αυτά ενώ η πρόσφατα δημοσιοποιηθείσα έκθεση του ΔΝΤ ξεκάθαρα θεωρεί το ελληνικό χρέος μη βιώσιμο,  προτείνει «κούρεμα» και ταυτόχρονα εμμέσως πλην σαφώς ακόμα και ο ίδιος ο Σόιμπλε αποδέχτηκε την ανάγκη αυτή με την προϋπόθεση 5ετούς grexit, γιατί εντός της Ευρωζώνης δεν θα μπορούσε να γίνει.
Εν μέσω κοσμογονίας στην Ευρώπη, μ΄ έκπληξη είδα τα μέχρι προχτές εχθρικά προς την κυβέρνησή σου «συστημικά» ΜΜΕ (που μάλιστα αποτέλεσαν και αντικείμενο καταγγελίας στην ΕΣΗΕΑ για τη στάση τους τη βδομάδα του δημοψηφίσματος), να σε εκθειάζουν και να επικεντρώνουν τις βολές στους μόνο στους 39 «αντιφρονούντες» που διαφοροποιήθηκαν στη χτεσινή ψηφοφορία στη Βουλή για το νέο Μνημόνιο.
Να υποθέσω ότι τώρα που εξομαλύνθηκαν οι σχέσεις σας, το θέμα των τηλεοπτικών αδειών περασμένα-ξεχασμένα; Ή ίσως να ξανάκλεινες πάλι την ΕΡΤ για να τους διευκολύνεις; Και μαζί να απέλυες τις καθαρίστριες και τους καθηγητές των ΕΠΑΛ πριν το προτείνουν οι δανειστές, για να τους...ξαφνιάσεις ευχάριστα σαν πράξη μεταμέλειας για τους 6 μήνες «μονομερών» ενεργειών από μέρους μιας συγκυβέρνησης που δεν την χωρίζουν πολλά από τις προηγούμενες. 
Ίσως στην προχτεσινή ψηφοφορία της Βουλής θα άξιζε να δώσεις λίγο περισσότερο στην ομιλία της προέδρου της Βουλής που είπε ότι «Δεν έχουμε το δικαίωμα το «όχι» του ελληνικού λαού να το κάνουμε «ναι» με την ψήφο μας, ούτε να το ερμηνεύουμε ως «όχι» υπό προϋποθέσεις».
Μάλλον δικαίωσες τον μονίμως φωνασκούντα Α. Γεωργιάδη που το Μαίο ακόμα, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του: «Εγώ θα πανηγυρίζω όταν ο Τσίπρας υπογράψει το Μνημόνιο».
Με την ψήφο σου προχτές, μπορεί να οικοδόμησες κλίμα...εμπιστοσύνης όπως απαιτούσαν οι εταίροι για τη εφαρμογή του επώδυνου προγράμματος, αλλά -δυστυχώς- έχασες την εμπιστοσύνη όλων αυτών που θα σε ακολουθούσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη σε οποιαδήποτε άλλη απόφασή σου, ακόμα και σε επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αν το είχες προετοιμάσει μεθοδικά ως plan B.
Δυστυχώς, δεν είχες κανένα εναλλακτικό σχέδιο παρόλο που ακόμα και οι Γερμανοί το είχαν κάνει. Στις διαπραγματεύσεις και στον πόλεμο κερδίζουν η προετοιμασία και οι εφεδρείες και εσύ δεν είχες σοβαρά πιστέψει ότι οι δανειστές είναι στυγνοί εκβιαστές και η πρώτη τραπεζική πολιορκία της ΕΚΤ πέτυχε απόλυτα το στόχο της άτακτης συνθηκολόγησης.
«Τα δίδακτρα κοστίζουνε», όπως είπε και ο προσωρινός πρόεδρος της ΝΔ Ε. Μεϊμαράκης και, αγαπητέ Πρωθυπουργέ, οφείλω να συμφωνήσω. Αυτή τη φορά τα...δίδακτρα για να μάθουμε για τρίτη φορά το μάθημα μας, θα κοστίσουν λίγο πάνω από 80 δις € και θα κληθούμε όλοι εμείς τα σηκώσουμε που ήδη πληρώνουμε, 5 χρόνια τώρα, βαρύ τίμημα για την κρίση των τραπεζών.  
Κλείνοντας, να σου υπενθυμίσω την άποψή σου σε ανύποπτο χρόνο όταν σε ρώτησε κάποιος δημοσιογράφος αν θα ψήφιζες νέο μνημόνιο, όπως οι προηγούμενοι και απάντησες ότι θα επιλέξεις να πρωτοτυπήσεις και να τηρήσεις το προεκλογικό πρόγραμμά σου, (ναι αυτό της Θεσσαλονίκης που θ΄αντιμετώπιζε την ανθρωπιστική κρίση και θα καταργούσε τα Μνημόνια μ΄ένα άρθρο και ένα Νόμο), γιατί όλοι οι προηγούμενοι μετά τις υπογραφές καταψηφίστηκαν και τέθηκαν στο περιθώριο.
Δυστυχώς για μας, δεν το τήρησες και να ξέρεις ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν θα σε ακολουθήσει από δω και πέρα.
Χαίρομαι που δήλωσες ότι θα παραμείνεις παρόντας και δεν δραπετεύεις από τις ευθύνες σου, γιατί αυτές θα είναι ιστορικά μεγάλες.
Καλή τύχη.

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Θέλουν να ρίξουν τον Τσίπρα, όχι να βρουν λύση



Μέσα στη δίνη των γεγονότων αυτού του πού κρίσιμου μήνα για το παρόν και το μέλλον της χώρας, όπου το στίγμα έδωσαν οι κρίσιμες διαπραγματεύσεις στην Ευρωζώνη, το δημοψήφισμα με το βροντερό "ΌΧΙ" του 62% των Ελλήνων και το κλείσιμο των τραπεζών από την ΕΚΤ, αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο του δημοσιογράφου Κ. Βαξεβάνη από τον ιστότοπο www.koutipandoras.gr, που γράφτηκε στις 26 Ιουνίου, δηλαδή στην έναρξη των κρίσιμων γεγονότων.
Ο λόγος που το κάνουμε είναι ότι συμπυκνώνει τη διαδρομή της νέας κυβέρνησης μέσα στο εξάμηνο των διαπραγματεύσεων και ξεδιαλύνει με εύστοχο τρόπο τις προθέσεις των εταίρων-δανειστών:

"Οι δανειστές, διακινδυνεύουν την Ευρωπαϊκή σταθερότητα, το κύρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το πολιτικό τους μέλλον και και πάνω από ένα τρισεκατομμύρια ευρώ για να μην υποχωρήσουν στην ελληνική πρόταση που κοστολογείται μερικά εκατομμύρια ευρώ πάνω από αυτό που θα ήθελαν οι ίδιοι; Βάζουν σε κίνδυνο όλα αυτά για να συνετίσουν τους Έλληνες; Αυτό είναι το διακύβευμα; Να μάθουν αυτοί οι παλιοέλληνες; Υπάρχει κάποιος που το πιστεύει πλέον αυτό  στ’ αλήθεια;
Αυτό που παίζεται αυτή τη στιγμή (για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του Ντόναλντ Τούσκ) δεν είναι καμιά λύση και καμιά συμφωνία που θα υποκρύπτει λύση. Όσα συμβαίνουν είναι η απόφαση να τελειώνουν με το ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, με αυτό το κακό παράδειγμα στην Ευρώπη που μπορεί να γίνει απειλητικό και να δρομολογήσει εξελίξεις που δεν θέλουν. Που μπορεί να δημιουργήσει πολιτική θύελλά στο Νότο και αμφιβολίες για το τι είναι αυτή η Ευρώπη που με τόση επιμέλεια κατασκευάζουν σε γραφεία Τραπεζών και σε μιντιακά  συγκροτήματα.
Δεν έχει σημασία αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δύναμη ή τη διάθεση να ανατρέψει το ευρωπαϊκό μοτίβο που έχουν δημιουργήσει, αλλά η πιθανότητα να συμβεί και αλλού ό,τι συνέβη με το ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή να πάρει την εξουσία ένα κόμμα που θα είναι τέκνο της οργής και της αμφισβήτησης.
Από την πρώτη στιγμή της ανάληψης της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν στο μυαλό τους καμιά λύση. Αυτός που θέλει πραγματική λύση, δεν προκαλεί μια κυβέρνηση που έχει αλλεργία σε άδικα μέτρα, απαιτώντας να φορολογηθεί το γάλα και το ψωμί μέσω αύξησης ΦΠΑ, αλλά να μην φορολογηθούν τα καζίνο και τα φρουτάκια. Δεν προτείνει  απαλλαγή των μεγάλων εισοδημάτων από φόρους εν αντιθέση με μέτρα ντροπής που προτείνει για την πλειοψηφία των πολιτών. Αυτό το κάνει όποιος θέλει να προβοκάρει.
Σημασία έχει και ο τρόπος που το κάνουν οι δανειστές. Αφήνουν να εξελιχθεί μια διαπραγμάτευση που αρχικά δημιουργεί ελπίδες για μια θετική εξέλιξη και στη συνέχεια τραβάνε το χαλάκι κάτω από τα πόδια όποιας ελπίδας έχει διαφανεί, και αφήνουν την ελληνική πλευρά και μαζί τον ελληνικό λαό να κρέμεται πάνω από το κενό, από το τίποτα του αποτελέσματος.
Δεν διαπραγματεύονται για κάτι που πιστεύουν. Χρησιμοποιούν όλα τα ψυχολογικά μέσα για να εξουθενώσουν την ελληνική πλευρά, για να την κάνουν πρώτα αναξιόπιστη και μετά αδύναμη. Αφήνουν να διαφανεί ένα παράθυρο ελπίδας, οδηγούν τον Αλέξη Τσίπρα και την διαπραγματευτική ομάδα μακριά από τον παραλογισμό τους, του δείχνουν πρόθεση να βρεθεί ένας κοινός τόπος συνεννόησης για να μην χάσει κανένας και όταν αυτή η ελπίδα μεταφερθεί ως την Ελλάδα με διαρροές και δημοσιεύματα, την εξαφανίζουν δείχνοντας ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Χρησιμοποιούν τις διαρροές και τη σύγχυση αντί την ειλικρινή πρόθεση και τη λύση
Όχι, αυτό δεν είναι διαπραγμάτευση είναι σχέδιο βγαλμένο από τα συρτάρια των ψυχολόγων του δόγματος του σοκ. Δημιουργούν δύο ενδεχόμενα. Ή να καταρρεύσει η κυβέρνηση ως αδύναμη να διαχειριστεί την κατάσταση και να αποδομηθούν ακόμη και οι προσωπικότητες των παικτών-αντιπάλων, ή να αναγκαστεί να υπογράψει μια συμφωνία οδύνης που εκ των πραγμάτων θα τη ρίξει μετά από τη λαϊκή οργή αργά ή γρήγορα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ένα μεγάλο λάθος προεκλογικά και το συνέχισε κατά τη διαπραγματευτική διαδικασία. Μπροστά στην ανάγκη να αποβάλει την κατηγορία του αντιευρωπαϊσμού που συστηματικά και προκαταβολικά του είχαν προσάψει οι δανειστές και η τρόικα εσωτερικού, δημιούργησε έναν αξιωματικό φιλοευρωπαισμό που τελικώς χώρεσε την απολογία του πως είναι με την Ευρώπη “πάση θυσία”. Αυτό ούτε πολιτικά σωστό ήταν αλλά πολύ περισσότερο δεν ήταν διαπραγματευτικά σωστό. Πολιτικά δεν ήταν γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει λόγο να ανεχθεί μια Ευρώπη που δεν έχει καμιά σχέση με την Ευρώπη που διαφημίζουν αλλά έχουν παραδώσει στις τράπεζες και τις ελίτ. Αντιθέτως επιθυμεί να την αλλάξει. Δεν ήταν και διαπραγματευτικά σωστό γιατί αποδυνάμωνε τη διαπραγματευτική ισχύ, δηλώνοντας στους απέναντι πως μπορούν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο αφού η Ελλάδα θα το ανεχόταν αρκεί να παραμένει στην Ευρώπη.
Μεγιστοποίησαν έτσι την αποτελεσματικότητα των δανειστών αλλά και το φόβο των ελλήνων που πίστευαν πως κάθε πιθανότητα που σύμφωνα με τα μίντια τοποθετούσε την Ελλάδα εκτός ευρώ ήταν μια κακή εκδοχή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πριόνισε το κλαδί στο οποίο καθόταν, παράγοντας  ισχύ  αξιώματος για έναν κανόνα που περισσότερο από κάθε άλλο έπρεπε να αποδειχθεί. Δηλαδή πως η Ευρώπη και οι δανειστές ήταν καλοί. Έτσι εγκλώβισε και τον εαυτό του σε μια ευρωπαϊκή απολογία την ώρα που ίσως η καλύτερη επιλογή να ήταν η ευρωπαϊκή αμφισβήτηση. Ειδικά αν ήθελε το αποτέλεσμα να είναι η παραμονή στην Ευρώπη.
Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο, που οι δανειστές παίζουν το τελευταίο χαρτί για να τελειώνουν με το ΣΥΡΙΖΑ ή μάλλον με τον Τσίπρα που είναι η πολιτική μορφή η οποία ή θα δαμαστεί ή θα σπρωχτεί στο κενό που επιμελώς δημιούργησαν μπροστά του. Τι θα αποφασίσει;
Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να πάρει την απόφαση να σταματήσει αυτό το παιχνίδι, ακόμη και αν πιστεύει πως δίνει τη μάχη όπως πρέπει να τη δώσει. Αυτή μάχη είναι καλουπωμένη σε συγκεκριμένα πλαίσια και δεν μπορεί να σπάσει το κέλυφος των τεχνητών διλημμάτων που έχουν δημιουργηθεί. Πρέπει να υλοποιήσει αυτό που κυρίως πιστεύει, πως προήλθε από τον λαό με μοναδικό σκοπό να τον εξυπηρετήσει. Αυτό επιβάλει και η πολιτική του ηθική αλλά και η ορθή τακτική. Να μαζέψει το χαλάκι πριν το τραβήξουν κάτω από τα πόδια του. Πριν τον αποδομήσουν και τον εμφανίσουν έναν αναποτελεσματικό που με την αναποτελεσματικότητά του δικαιολογεί και όσους προδοτικά πέρασαν και δεν τα κατάφεραν.
Πρέπει να επιστρέψει Ελλάδα και να ενημερώσει το λαό για όσα έχουν συμβεί στο παρασκήνιο. Για τις πιέσεις, τις τρικλοποδιές, τις περίεργες παλινωδίες και τις προθέσεις που αντιμετωπίζει τόσους μήνες. Απαιτείται να τα πει όλα με ειλικρίνεια. Πρέπει να περιγράψει ποια Ευρώπη είναι αυτή την οποία συνάντησε και να ρωτήσει τον κόσμο που τον στηρίζει αν τη θέλει. Αυτό δεν είναι μόνο δημοκρατική ουσία αλλά και αποτελεσματική τακτική. Η μεταφορά του παιχνιδιού από τις τακτικές της διαπραγμάτευσης και τις λογιστικές παγίδες στο πεδίο της αλήθειας, της πραγματικής Οικονομίας και της πολιτικής, είναι η καλύτερη λύση.
Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να δει κατάματα δύο πράγματα. Πρώτο ότι ο στόχος είναι ο ίδιος και όχι κάποια συμφωνία. Και δεύτερο πως δεν απολογείται στο Σόιμπλε αλλά στην Ιστορία."