Ανοιχτή επιστολή στον Αλέξη Τσίπρα

Εξοχότατε κύριε πρωθυπουργέ, 

είναι η πρώτη φορά που απευθύνομαι με ανοιχτή επιστολή μου σε πρωθυπουργό και δεν θα το κανα σε οποιονδήποτε από τους προκατόχους σου, ενδεχομένως γιατί θεωρούσα ότι θα ταν άσκοπο, αφού εκπροσωπούσαν αμετάκλητα τις «παλαιοκομματικές» πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σ΄ αντίθεση με σένα, έναν σχεδόν συνομήλικο ηγέτη που φαινόταν να πρεσβεύει μηνύματα αριστερής αλλαγής σε μια χώρα υπό 5ετή κατοχή των «αγορών».

Έχοντας ψηφιστεί από το 36% των πολιτών στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου (41% μαζί με τους ΑΝΕΛ), αντιπροσώπευσες την ελπίδα που ερχόταν, όπως πολύ εύστοχα περιέγραψε και το προεκλογικό σύνθημα της καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ. Στους έξι μήνες που μεσολάβησαν από τότε, όλοι είχαμε πιστέψει ότι οι ομολογουμένως δύσκολες διαπραγματεύσεις θα κατέληγαν σε μια συμφωνία, πιθανότητα με κάποια δύσκολα μέτρα, αλλά σίγουρα με αναπτυξιακή προοπτική και με προοπτικές ανάκτησης της εθνικής αξιοπρέπειας.

Στο σημείο αυτό να σου επισημάνω, αγαπητέ Α. Τσίπρα, πως εδώ και τέσσερα χρόνια ανήκω κι εγώ στατιστικά στη μεγάλη ομάδα της «ντροπής» του 1,5 εκατομμυρίου πρώην εργαζομένων, στα 3 εκατομμύρια ανασφάλιστους και στα 5 εκατομμύρια στα όρια της φτώχιας . Υπάχθηκα σε όλες αυτές τις κατηγορίες από την εποχή που ξεκίνησε τη μνημονιακή πολιτική η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και είδα από τότε ότι  τα δύο Μνημόνια και το ένα Μεσοπρόθεσμο των σχεδόν 60 δισεκατομμυρίων ευρώ, απλά επέτειναν την εξαθλίωση, τη φτωχοποίηση και της αυτοκτονίες. 

Μετά από τρεις αποτυχημένες ν΄ αντιμετωπίσουν το πρόβλημα κυβερνήσεις, η ραγδαία δημοσκοπική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ φάνταζε και σε μένα - μαζί με πολύ κόσμο - η μοναδική ελπίδα για ανάκτηση της αξιοπρέπειας και την εδραίωση της ελπίδας για την ανοικοδόμηση της χώρας. Δε σου κρύβω πως από τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης, συγκινήθηκα από πολλές ενέργειές της, όπως το να αποκαταστήσει τους βίαια απολυμένους από την ΕΡΤ, τους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης και τις καθαρίστριες, καθώς και από τη διάλυση του κλίματος φόβου, καθώς χωρίς κάγκελα μπορούσαμε να διαδηλώσουμε παντού, ακόμα και ως την έμπρακτη στήριξη στις προσπάθειες της νέας κυβέρνησης.

Ακόμα και η εξαγγελία διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή όχι των μέτρων «Γιουγκέρ» που θορύβησε τους δανειστές μας θεωρήθηκε ως εξαιρετική πράξη δημοκρατικής προσφυγής στη λαϊκή βούληση και σε πολύ μεγάλο ποσοστό, εν μέσω καλοκαιριού οι άνθρωποι με χαρά πήγαν να ψηφίσουν για να στηρίξουν (όπως αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος την πρότασή σου του «ΟΧΙ» στην πρόταση των δανειστών. Το ηχηρό αποτέλεσμα άρνησης σε ποσοστό 62% θορύβησε και τους ξένους και τους εγχώριους δημοπράτες του φόβου και της προπαγάνδας. Το ότι είχε ξεκινήσει ο τραπεζικός στραγγαλισμός και το capital control δεν επηρέασαν καθόλου τους συμπατριώτες μας, που απεναντίας νίκησαν το φόβο τους για να ενισχύσουν τη διαπραγματευτική δύναμη σου (έτσι πίστευαν).
Και όταν απευθύνθηκες στο Ευρωκοινοβούλιο υπογραμμίζοντας ότι σε ένα χρόνο η χώρα στερήθηκε 7,2 δις ευρώ από το προηγούμενο πρόγραμμα, αλλά ταυτόχρονα αποπλήρωσε 17,5 δις στους δανειστές, πάλι μας έκανες να φουσκώσουμε από υπερηφάνεια, γνωρίζοντας πως κανείς προκάτοχος σου δεν είχε απεικονίσει έτσι την καταστροφή των Μνημονίων στη χώρα.

Και μετά ακολούθησε το σοκ και δέος της περασμένης Τετάρτης 15 Ιουλίου που στη Βουλή κατατέθηκε η άτακτη συνθηκολόγηση, υπό την απειλή grexit, με τον τίτλο «Διαπραγμάτευση και Σύναψη Δανειακής Σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΣΜ)» που αποτέλεσε και το αποτέλεσμα της συμφωνίας σου με τους δανειστές.

Θα σταθώ σε δύο πολύ σημαντικά σημεία:

Το πρώτο ότι είχες πει ρητά και κατηγορηματικά , ξανά στη Βουλή, περίπου 40 μέρες πριν ότι:

«Όριο για μας είναι η επίτευξη μιας δίκαιης και βιώσιμης συμφωνίας. Η Βουλή δεν πρόκειται να ψηφίσει νέο μνημόνιο...ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προσδοκούν πως η χώρα θα οδηγηθεί σε τρίτο μνημόνιο. Η συμφωνία δεν έχει κλείσει γιατί δεν υπογράψαμε ό,τι μας έφεραν, όπως έκαναν οι προηγούμενοι».

To διέψευσες κατηγορηματικά φέρνοντας όχι απλώς το πρόγραμμα «Γιούγκερ» των 8-10 δις που καταψηφίσαμε, αλλά  μια ... Μνημονιάρα 82 δις ευρώ και 3ετούς (τουλάχιστον διάρκειας).

Το δεύτερο αξιομνημόνευτο είναι ότι ούτε εσύ, ούτε ο Ε. Τσακαλώτος δεν εκφραστήκατε στις ομιλίες σας στη Βουλή με απόλυτη βεβαιότητα ότι το νέο πρόγραμμα- στην πλειοψηφία των οποίων [μέτρων] δεν πιστεύετε, αλλά είσαστε αναγκασμένοι να εφαρμόσετε- θα καταστήσει βιώσιμο το χρέος και ότι θα σημάνει την αναστροφή της καταστροφής.

«Υπάρχουν πολλές μεταρρυθμίσεις που συνεχίζουν να είναι σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και θα επηρεάσουν πολλές κοινωνικές ομάδες, με αμφίβολη αναπτυξιακή ροπή...Η άλλη πλευρά [οι Ευρωπαίοι] δεν δέχτηκε την έκτακτη εισφορά στις μεγάλες επιχειρήσεις πάνω από 500.000 ευρώ, συνεχίζοντας τη θεωρία ότι οι πλούσιοι για να δουλεύουν περισσότερο θέλουνε περισσότερα χρήματα, ενώ οι φτωχοί για να δουλεύουν περισσότερο και να έχουν περισσότερα κίνητρα πρέπει να έχουν λιγότερα χρήματα...Έχουμε μια υπόσχεση για το χρέος μετά το 2022» (!!!), δήλωσε ξεκάθαρα ο ΥπΟικ. και ελπίζω να είμαι ο μόνος που ξαφνιάστηκα.

Και πως θα μπορούσε άλλωστε να μη γίνει κάτι τέτοιο, αφού στο νέο «πακέτο» συμπεριέλαβες τα μέτρα και των δύο «εργαλειοθηκών» του ΟΟΣΑ, άνοδο του ΦΠΑ, μείωση των συντάξεων, απελευθέρωση απολύσεων, καταστροφή του τουρισμού και της γεωργίας, μα ούτε ένα αναπτυξιακό μέτρο!

Δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου ότι μόνο 39 βουλευτές του Σύριζα διαφοροποιήθηκαν από την κυρίαρχη τάση των 229 να ψηφίσουν ένα νομοθέτημα-τέρας, που εκτός από τις γνωστές Μνημονιακές καταστροφές προβλέπει και τη μεταφορά δημόσιας περιουσίας 50 δις σε ειδικό Ταμείο για ξεπούλημα εντός τριετίας για την αποπληρωμή μέρους του χρέους. Δηλαδή, υπεραμύνθηκες μέτρων που δεν τόλμησε ακόμα και η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να κάνει, εξανεμίζοντας κάθε ελπίδα όχι μόνο να έρθει μόνιμα, αλλά ούτε ως περαστική από τη χώρα.

Και όλα αυτά ενώ η πρόσφατα δημοσιοποιηθείσα έκθεση του ΔΝΤ ξεκάθαρα θεωρεί το ελληνικό χρέος μη βιώσιμο,  προτείνει «κούρεμα» και ταυτόχρονα εμμέσως πλην σαφώς ακόμα και ο ίδιος ο Σόιμπλε αποδέχτηκε την ανάγκη αυτή με την προϋπόθεση 5ετούς grexit, γιατί εντός της Ευρωζώνης δεν θα μπορούσε να γίνει.

Εν μέσω κοσμογονίας στην Ευρώπη, μ΄ έκπληξη είδα τα μέχρι προχτές εχθρικά προς την κυβέρνησή σου «συστημικά» ΜΜΕ (που μάλιστα αποτέλεσαν και αντικείμενο καταγγελίας στην ΕΣΗΕΑ για τη στάση τους τη βδομάδα του δημοψηφίσματος), να σε εκθειάζουν και να επικεντρώνουν τις βολές στους μόνο στους 39 «αντιφρονούντες» που διαφοροποιήθηκαν στη χτεσινή ψηφοφορία στη Βουλή για το νέο Μνημόνιο.

Να υποθέσω ότι τώρα που εξομαλύνθηκαν οι σχέσεις σας, το θέμα των τηλεοπτικών αδειών περασμένα-ξεχασμένα; Ή ίσως να ξανάκλεινες πάλι την ΕΡΤ για να τους διευκολύνεις; Και μαζί να απέλυες τις καθαρίστριες και τους καθηγητές των ΕΠΑΛ πριν το προτείνουν οι δανειστές, για να τους...ξαφνιάσεις ευχάριστα σαν πράξη μεταμέλειας για τους 6 μήνες «μονομερών» ενεργειών από μέρους μιας συγκυβέρνησης που δεν την χωρίζουν πολλά από τις προηγούμενες. 

Ίσως στην προχτεσινή ψηφοφορία της Βουλής θα άξιζε να δώσεις λίγο περισσότερο στην ομιλία της προέδρου της Βουλής που είπε ότι «Δεν έχουμε το δικαίωμα το «όχι» του ελληνικού λαού να το κάνουμε «ναι» με την ψήφο μας, ούτε να το ερμηνεύουμε ως «όχι» υπό προϋποθέσεις».
Μάλλον δικαίωσες τον μονίμως φωνασκούντα Α. Γεωργιάδη που το Μαίο ακόμα, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του: «Εγώ θα πανηγυρίζω όταν ο Τσίπρας υπογράψει το Μνημόνιο».

Με την ψήφο σου προχτές, μπορεί να οικοδόμησες κλίμα...εμπιστοσύνης όπως απαιτούσαν οι εταίροι για τη εφαρμογή του επώδυνου προγράμματος, αλλά -δυστυχώς- έχασες την εμπιστοσύνη όλων αυτών που θα σε ακολουθούσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη σε οποιαδήποτε άλλη απόφασή σου, ακόμα και σε επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αν το είχες προετοιμάσει μεθοδικά ως plan B.

Δυστυχώς, δεν είχες κανένα εναλλακτικό σχέδιο παρόλο που ακόμα και οι Γερμανοί το είχαν κάνει. Στις διαπραγματεύσεις και στον πόλεμο κερδίζουν η προετοιμασία και οι εφεδρείες και εσύ δεν είχες σοβαρά πιστέψει ότι οι δανειστές είναι στυγνοί εκβιαστές και η πρώτη τραπεζική πολιορκία της ΕΚΤ πέτυχε απόλυτα το στόχο της άτακτης συνθηκολόγησης.

«Τα δίδακτρα κοστίζουνε», όπως είπε και ο προσωρινός πρόεδρος της ΝΔ Ε. Μεϊμαράκης και, αγαπητέ Πρωθυπουργέ, οφείλω να συμφωνήσω. Αυτή τη φορά τα...δίδακτρα για να μάθουμε για τρίτη φορά το μάθημα μας, θα κοστίσουν λίγο πάνω από 80 δις € και θα κληθούμε όλοι εμείς τα σηκώσουμε που ήδη πληρώνουμε, 5 χρόνια τώρα, βαρύ τίμημα για την κρίση των τραπεζών.  

Κλείνοντας, να σου υπενθυμίσω την άποψή σου σε ανύποπτο χρόνο όταν σε ρώτησε κάποιος δημοσιογράφος αν θα ψήφιζες νέο μνημόνιο, όπως οι προηγούμενοι και απάντησες ότι θα επιλέξεις να πρωτοτυπήσεις και να τηρήσεις το προεκλογικό πρόγραμμά σου, (ναι αυτό της Θεσσαλονίκης που θ΄αντιμετώπιζε την ανθρωπιστική κρίση και θα καταργούσε τα Μνημόνια μ΄ένα άρθρο και ένα Νόμο), γιατί όλοι οι προηγούμενοι μετά τις υπογραφές καταψηφίστηκαν και τέθηκαν στο περιθώριο.

Δυστυχώς για μας, δεν το τήρησες και να ξέρεις ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν θα σε ακολουθήσει από δω και πέρα.

Χαίρομαι που δήλωσες ότι θα παραμείνεις παρόντας και δεν δραπετεύεις από τις ευθύνες σου, γιατί αυτές θα είναι ιστορικά μεγάλες.

Καλή τύχη.